De voortplanting van slangen

De slang is een koudbloedig dier en behoort tot de reptielen. Inderdaad, voorzien van een wervelkolom, is de lichaamstemperatuur van het dier bijzonder en zijn lichaam is bedekt met schubben. Met een levenswijze in overeenstemming met de seizoenen, is het duidelijk dat de voortplanting van slangen relatief bijzonder is.

Omdat de slang een dier is dat overwintert, strekt de voortplantingsperiode zich daarom uit van de komst van de lente tot het midden van de herfst, wanneer de temperaturen beginnen te dalen. Het type voortplanting is verrassend omdat het paar seksuele partners niet vaak samenleeft en de voorkeur geeft aan een onafhankelijke levensstijl. Om desondanks bevruchting mogelijk te maken indien nodig, hebben de vrouwtjes het vermogen om zaadcellen op te slaan. Daarom, wanneer zij willen baren, kunnen zij dit zaad hergebruiken om zich bij hun eicel te voegen en hen in staat te stellen zwanger te zijn.

Het mannetje zal over het algemeen met meerdere vrouwtjes paren tijdens deze periode. Het unieke verschijnsel bij slangen is dat, nadat zij met meerdere mannetjes gepaard is, het vrouwtje meerdere keren kinderen kan baren die allemaal een verschillende vader hebben. Het vinden van partners wordt vergemakkelijkt als de slangen samen hebben overwinterd maar meestal vindt de zoektocht plaats in de natuur waar veel exemplaren zijn omdat ieder op zoek is naar een partner voor de paring. Wanneer het mannetje een vrouwtje ontmoet dat hem past, wrijft hij tegen haar aan, plaatst zich op haar rug. De aanwezigheid van stuiptrekkingen van de vrouwelijke partner is het teken dat zij klaar is om te paren en zij zal dan haar staart optillen om de copulatie mogelijk te maken. Deze kan bij slangen meerdere uren duren.

De intelligentie van het vrouwtje op dit gebied maakt dat deze diersoort de enige is die kan beslissen wanneer ze een kind wil dragen. Inderdaad, de bevruchting kan onmiddellijk na de paring plaatsvinden als het vrouwtje de periode geschikt acht. In tegendeel, kan ze beslissen om een reserve van zaadcellen op te slaan in haar eileiders die daarvoor bedoeld zijn. Deze praktijk wordt vooral uitgevoerd door de soorten die een kort paarseizoen kennen en zullen daarom profiteren om een aantal keer te paren voordat ze overgaan tot bevruchting. In elk geval zorgt het vrouwtje ervoor dat de kinderen niet ter wereld komen tijdens de overwinteringsperiode, want zij zouden niet in staat zijn om te overleven in de kou.

Verschillende soorten slangen zijn eierleggend, wat betekent dat de vrouwtjes eieren leggen. Ze zijn voornamelijk aanwezig in warme regio's, omdat gunstige klimatologische omstandigheden essentieel zijn voor de ontwikkeling van het kind. Na het leggen van het ei, moet worden gewacht tot drie maanden voor ze voldoende ontwikkeld zijn om uit te komen. Ondertussen zoekt het vrouwtje een beschermde plek om haar eieren warm te houden. Meestal worden dode vegetatie en verrottende elementen gekozen omdat ze zeer goede isolatoren vormen. In de kunstmatige wereld zal een terrarium ideaal zijn voor de gelegenheid. De gekozen plaats moet een zekere vochtigheid hebben omdat het slangei water en zuurstof zal opnemen gedurende de gehele ontwikkelingsfase. Het aantal eieren kan variëren afhankelijk van de betreffende soort en kan oplopen tot honderd. In het geval van levendbarende soorten ontwikkelt de slang zich in de buik van de moeder, in de eileiders. Het is dus nog steeds een ei maar dat zal intern blijven tot het moment van uitkomen. Zeeslangen of soorten die vaker in waterrijke gebieden dan op land leven zijn vrijwel systematisch levendbarend.

Het is belangrijk te weten dat sommige soorten die men vooral in de warme Aziatische regio's kan vinden, alleen uit vrouwtjes bestaan. Elke slang heeft het uitzonderlijke vermogen om eieren te leggen, maar heeft geen paring nodig voor deze praktijk. Dit dwingt de bewondering af van wetenschappers, de ontwikkelde eieren bevatten dus alleen vrouwtjes, maar ze hebben unieke kenmerken. Het zijn namelijk klonen van de moeder omdat ze hetzelfde DNA hebben in alle opzichten, wat echt een uitzonderlijke zaak is. Echter, het is mogelijk om vast te stellen dat deze soorten zich over meerdere generaties kunnen vermenigvuldigen, maar dat zij lijden aan een gebrek aan DNA-diversificatie dat hun mogelijkheden zou kunnen verbeteren. Op deze manier hebben ze moeite om zich aan te passen aan verschillende ruimtes en vooral aan verschillende klimatologische omstandigheden en worden ze dus steeds zeldzamer.

Wanneer het ei rijp is, slaagt het jonge slangetje dat zich binnenin bevindt erin om de schaal te breken met behulp van een speciale uitkomtand die voor dat doel is voorzien en die na enige tijd zal verdwijnen. Het bevindt zich op zijn snuit en elk jong weet er instinctief gebruik van te maken, waardoor slangen kunnen blijven voortplanten, temeer daar veel vrouwtjes zich eenmaal gelegd van hun eieren losmaken. Bijzonder kwetsbaar in de eerste dagen, heeft hij toch externe hulp nodig om te overleven, dus blijft hij in de buurt van de uitkomstplaats om voedsel te vinden en te profiteren van de aanwezige warmte. Een verwarming en een uvb-licht kunnen worden geïnstalleerd door mensen die met fokken bezig zijn. Voor giftige slangen is het belangrijk om te weten dat zij in staat zijn om vanaf hun geboortedag gif aan te maken.