Mijn reptiel voeden
- Inhoudsopgave:
- Welke soorten voedsel distribueren?
- Hoe groot moet de prooi zijn? Hoeveel geven?
- Welk voedsel voor welk dier?
- De voedingsstoffen
Voor reptielen is eten net zo onmisbaar als voor welk ander dier dan ook. Vanwege dit belang is het noodzakelijk te weten om ze een voedsel te geven die aangepast is aan hun soort maar ook volgens hun voedingsbehoeften, zodat hun lichaam niet wordt beïnvloed door dit dieet.
In feite heeft elke soort zijn eigen metabolisme, en het is noodzakelijk om de specifieke behoeften van elk te leren onderscheiden.
Daarbij moeten de omstandigheden waarin de reptielen zich zullen voeden ook in overweging worden genomen, want de variatie in de buitentemperatuur speelt een belangrijke rol in hun stofwisseling.
Als men reptielen thuis wil hebben, is het belangrijk om vooraf informatie in te winnen over de gewenste soort, over hun voedingswijze, hun eetgewoonten en over hun levenswijze.
Welke soorten voedsel distribueren?
Reptielen, vooral slangen, zijn van nature gewend om hele prooien te eten, ze zijn geenszins vegetariërs en blijven strikte carnivoren.
Dit is een zeer belangrijk aspect om te kennen en te respecteren als men besluit om een slang te kiezen, want men moet in staat zijn deze prooien te geven. Als men moeilijkheden heeft met dit onderwerp, is het beter om te zoeken naar een alternatieve oplossing, zoals bijvoorbeeld vegetarische hagedissen, of schildpadden die zich met andere zaken kunnen voeden.
De meeste reptielen zijn tevreden met kleine knaagdieren, al geven sommige de voorkeur aan vogels of zelfs vissen.
Om een reptiel zoals een slang te voeden, is het beter om het dode dier te geven dan levend: eerst en vooral, om praktische redenen voor het opslaan van voedsel thuis, is het gemakkelijker om een specifieke plaats in de vriezer hiervoor te vinden.
Vervolgens, omdat er altijd een risico is bij het voeden van een slang met een levende prooi, aangezien sommige niet adequaat in staat zijn zich te verdedigen tegen hun prooi, kunnen ze eindigen met serieuze verwondingen, of ze aan hun eigenaar toebrengen als hij probeert in te grijpen.
Ook is waargenomen dat het gemakkelijker is om een dode prooi door een slang te laten accepteren, vooral als de eigenaar het dier van jongs af aan hieraan heeft gewend.
Integendeel, men moet bedenken dat bepaalde wilde soorten, die uit de natuur zijn gehaald (wat niet aanbevolen wordt), niet in staat zullen zijn om zich aan te passen aan het eten van ontdooide prooien.
Hoe groot moet de prooi zijn? Hoeveel geven?
Als antwoord op deze vraag hangt het allemaal af van de soort en de leeftijd van het reptiel: ringslangen verteren bijvoorbeeld sneller dan boa's, en jonge reptielen verteren sneller dan volwassenen...
Over het algemeen wordt geschat dat men een prooi moet geven die tweemaal zo groot is als het dikste deel van het reptiel. Dit is een maximum. Sommige reptielsoorten kunnen ook meerdere prooien in één maaltijd verteren, daarom varieert de hoeveelheid volgens de soort en leeftijd maar ook volgens factoren zoals de vervellingsperiode, de voortplanting, of de groei.
Soorten zoals zandboa's houden alleen van kleine prooien omdat hun bek te smal is om iets anders te slikken.
Ook, andere reptielen zijn fragiel en vereisen daarom prooien van kleiner kaliber om goed te kunnen verteren: het is aan te raden om hen een prooi te geven die nooit groter is dan het dikste deel van hun lichaam.
Over de hoeveelheid en frequentie, de voedingsschema varieert ook van soort tot soort: ringslangen kunnen elke 3 of 4 dagen eten, terwijl boa's slechts elke 6 dagen eten.
Om te weten, hoe groter de slang wordt, hoe groter de prooien en de hoeveelheid voedsel moet zijn, dus belangrijk, maar de frequentie neemt ook af.
Ideaal is het hebben van een weegschaal en het volgen van de gewichtstoename van het reptiel om de hoeveelheid, de grootte van de prooien en de frequentie van de maaltijden zo goed mogelijk af te stemmen.
De meeste reptielen hebben een echte dagactiviteit en ze voeden zich overdag. Maar sommige, zoals de python, hebben ook een nachtelijke activiteit. Het is belangrijk om dit dag/nacht ritme te respecteren; hiervoor is het voldoende om naar de spleet van hun pupil te kijken die indicaties zal geven over de nachtelijke aanpassing van het reptiel.
Welk voedsel voor welk dier?
. De agamiden
Agamiden zijn voornamelijk insectivoren en carnivoren, dus je kunt ze voeren met sprinkhanen, krekels, kakkerlakken, jonge hagedissen maar ook libellen, kleine schorpioenen en spinnen.
Als volwassenen kun je hun voeding aanvullen met zeer kleine knaagdieren en nestjongen.
Wanneer ze in gevangenschap zijn, kunnen agamiden gevoed worden met levende prooien door, indien mogelijk, 3 soorten insecten af te wisselen, zoals krekels, kakkerlakken en waarom niet meelwormen.
Het voedsel kan ook 2 tot 3 keer per week met calcium bestrooid worden en met vitamine D om hun metabolisme te helpen ontwikkelen en eventuele tekorten te compenseren.
. De water schildpadden
Water schildpadden zijn niet moeilijk te voeren omdat ze, net als hun landgenoten, zeer opportunistisch zijn en eten wat ze vinden.
Toch zijn schildpadden verdeeld in 3 categorieën, namelijk carnivoren, omnivoren en herbivoren en het is belangrijk om het dieet van je dier te kennen.
Voor zogenaamde carnivore water schildpadden moet voornamelijk kleine vissen, knaagdieren, schaaldieren, insecten (larven, slakken en wormen) en ook sommige amfibieën of jonge slangen worden gegeven.
Voor zogenaamde herbivore schildpadden zal het dieet bestaan uit semi-aquatische planten zoals waterkers, water sla, water hyacinten maar ook van algen, planten en kruiden zoals paardenbloem, witlof, snijbiet, sla en tot slot sommige fruitsoorten als meloen, sinaasappels, vijgen.
Voor omnivore schildpadden, zoals hun naam al aangeeft, kunnen ze gevoed worden met een dieet dat de carnivoren en herbivoren combineert.
. De land schildpadden
Land schildpadden, in tegenstelling tot hun aquatische tegenhangers, zijn zeer dynamisch en zeer actief, ze brengen hun tijd in de natuur door met het zoeken naar voedsel.
Daarom eten ze over het algemeen alles wat ze vinden en daarom is hun dieet vrij gevarieerd. Dit bestaat uit zowel groenten, planten, fruit en insecten.
In het algemeen voedt de land schildpad zich met 90% groenten en 10% fruit.
Om ervoor te zorgen dat hun schelp perfect gevormd wordt, eten land schildpadden geen vlees. Daarom is het ook belangrijk om ze een voldoende aanvoer van calcium te geven.
Het dieet van een land schildpad moet zo dicht mogelijk bij dat van haar natuurlijke omgeving zijn, terwijl ervoor wordt gezorgd dat ze niet overvoed wordt.
De echte moeilijkheid ligt dus in de frequentie en de hoeveelheid van het voedsel: van nature weet het reptiel zichzelf te reguleren, maar het gebeurt (te) vaak dat hun eigenaar ze meer voedt dan nodig zou zijn. De aanbevolen hoeveelheid voedsel varieert met de temperatuur, de leeftijd van de reptielen, hun activiteit en hun geslacht.
Jonge individuen absorberen meer voedsel dan volwassenen omdat hun organisme meer vraagt om de stofwisseling te ontwikkelen en aan alle vitale en nutritionele behoeften te voldoen: bijvoorbeeld, een baby krokodil absorbeert tussen de 5 en 10% van zijn gewicht elke week. Volwassen krokodillen eten daarentegen 'slechts' 10% van hun gewicht. Een slang van ongeveer 2m slikt 2 tot 3 muizen per week door en een kameleon kan 6 sprinkhanen per dag opeten.
Concreet kan een reptiel zichzelf naar behoefte voeden, het zal zichzelf reguleren.
De voedingsstoffen
Wat betreft voedingsstoffen, is het belangrijk dat reptielen alles of een groot deel van wat ze gegeven wordt consumeren, om hun dieet te diversifiëren en mogelijke vitamine tekorten te beperken.
Dus, moet men aandacht besteden aan de geur maar ook aan de kleur van de prooi en aan hun lichaamstemperatuur die de eetlust van de reptielen al dan niet zal aanscherpen.
In het algemeen, zelfs als het consumeren van volledige prooien weinig of geen vitamine tekortkomingen vertoont; kan het nuttig zijn om het reptiel, met behulp van een pipet of met een lange, platte metalen tang van 20 cm, vitaminen A, D, C te geven met een toevoeging van levertraanolie, een eigeel of zelfs via een polyvitamine wateroplossing.
Een laatste indicatie: men mag zeker niet vergeten om water aan reptielen te geven omdat hun behoeften sterk variëren afhankelijk van de hydratatietoestand van de prooien.
Reptielen elimineren 98% van hun urineafval in de vorm van zuur en hebben zeer effectieve mechanismen ontwikkeld om water in al zijn vormen te recupereren.
Veel reptielen kunnen niet drinken uit een bakje en drinken dan door de dauwdroppels op te likken. In dit geval, voorzie een verstuiver.
Voor schildpadden is het nogal verschillend omdat ze hun hoofd in het water kunnen dompelen.
In alle gevallen is het noodzakelijk om alleen schoon water te gebruiken voor het drenken van de reptielen, mineraalwater is vaak gezonder dan kraanwater.
Ontdek ook:
