Navelbreuk bij Puppy's: Oorzaken, Symptomen en Behandeling
Een navelbreuk bij een puppy komt vrij vaak voor bij jonge honden, en kan zelfs bepaalde rassen bijzonder treffen, vanwege het erfelijke karakter. De ernst van navelbreuken varieert afhankelijk van hun grootte en aard. De kleinste kunnen vanzelf verdwijnen, terwijl de grootste medische complicaties kunnen veroorzaken die soms chirurgische ingrepen vereisen.
In dit artikel leggen we u uit welke hondenrassen het meest vatbaar zijn, hoe u een navelbreuk kunt diagnosticeren en in welke gevallen het belangrijk, zo niet van levensbelang is, een dierenarts te raadplegen.
Wat is een navelbreuk bij een puppy?
Een navelbreuk is een natuurlijke afwijking van de navel die zichtbaar wordt wanneer de navelstreng wordt afgesneden of vanzelf afvalt. De navelwand van de buik blijft open en een deel van de inhoud steekt uit, waardoor een bobbel onder de huid verschijnt.
In de meeste gevallen is de navelbreuk aangeboren. Er kunnen breuken zijn die door trauma worden veroorzaakt of na een chirurgische operatie, maar dat is vrij zeldzaam. In principe is de breuk zichtbaar vanaf de geboorte van de hond of in de dagen die volgen. Bij sommige rassen kan het enkele weken na de geboorte optreden en het lijkt erop dat er bepaalde soorten zijn die in het bijzonder vatbaar zijn.
Hier is een lijst van rassen waarvan de puppy's vatbaar zijn voor de erfelijke navelbreuk:
- de Pointer;
- de Weimaraner;
- de Airedale terriër;
- de Boston terriër;
- de Lhassa Apso;
- de Beagle;
- de Basenji;
- de Pekingees.
In professionele kennels worden puppy's met een navelbreuk bij de geboorte meestal niet gekozen voor de fok. Omdat deze aandoening vaak erfelijk is, is het een belangrijk voorzorgsprincipe om te respecteren.
Wanneer de navelbreuk het resultaat is van een verkeerde handeling tijdens de bevalling, kan de teef zelf of de persoon die de navelstreng heeft doorgesneden daar verantwoordelijk voor zijn. Als de breuk erfelijk is, kan deze optreden na het natuurlijk afvallen van de navelstreng, wat resulteert in een defect in de sluiting van de buikwand.
Wat zijn de symptomen van een navelbreuk bij een puppy?
In het begin kan de breuk onopgemerkt blijven. Als u een puppy heeft, moet u daarom controleren door palpatie dat er geen abnormale massa is ter hoogte van zijn navel. De eerste diagnose bestaat uit het opsporen en identificeren van deze bult, die vaak zacht is en met de vingers gerold kan worden. Een breuk kan hard worden, vooral als deze sterk hecht. In dat geval hebben de weefsels die het bevat de neiging zich aan de onderhuidse wanden vast te klampen en worden hard bij aanraking.
De diagnose van de dierenarts is eerst klinisch, en als hij het nodig acht, zal hij doorgaan met een buikröntgenfoto of echografie. Het doel van deze onderzoeken is om beknelde breuken op te sporen, die ook de meeste risico's met zich meebrengen. De specialist kan ook de aanwezigheid van darmringen of stukjes darm in het hart van de breuk evalueren.
In het geval van een beknelde breuk, zullen de symptomen alarmerender zijn:
- belangrijke buikpijn;
- verlies van eetlust en levendigheid;
- koorts.
Wat zijn de risico's voor de puppy die lijdt aan een navelbreuk?
De risico's hangen allereerst af van de grootte van de breuk.
- Hernia kleiner dan 1 cm in diameter: dit zijn de zogenaamde kleine hernia's, ze zijn in de meeste gevallen goedaardig, beïnvloeden de gezondheid van het dier niet en kunnen zelfs vanzelf sluiten voor de leeftijd van 6 maanden van de puppy. De dierenarts zal de eigenaar vragen de evolutie ervan te observeren. Als deze aanhoudt, kan hij worden verkleind tijdens een chirurgische ingreep die anesthesie vereist, zoals castratie.
- Hernia groter dan 2 of 3 cm: groter in omvang, de massa kan darmringen bevatten, membranen die de ingewanden bedekken (epiploon) naast het vet dat aanwezig is in de kleine hernia's. In de meest zorgwekkende gevallen kan het een deel van de milt of lever bevatten. Dit is juist een gevaar voor het ontwikkelen van een strangulatiehernia, wanneer een deel van de darm gevangen zit in de herniale ring en verstoken is van bloedtoevoer.
Eenvoudige navelbreuk, de goedaardige gevallen
De puppy lijdt niet en het enige symptoom dat alarm kan slaan is de aanwezigheid van een kleine bult onder de huid van de buik van het dier. Dit komt simpelweg overeen met de vettige inhoud die zijn weg baant naar de onderhuid, terwijl de spierwand doorboord is. Dierenartsen, net als professionele fokkers, zijn gewend dit aspect bij geboorte te controleren en zijn verplicht de aanwezigheid ervan aan potentiële kopers te melden. Dit type hernia wordt zelden geopereerd, maar het is belangrijk om te weten dat het een zwak punt blijft van uw huisdier dat zich op die plek kan verwonden en complicaties kan oplopen.
Strangulatiehernia, de zorgelijke gevallen
Dit is de gecompliceerde vorm van de navelbreuk bij een puppy. Wanneer het gat dat door de spierwand loopt groot is, zal een buiklus zich een weg banen en zich vestigen. Het risico wordt zeer aanzienlijk als een klein stukje darm klem zit en verstoken is van bloedtoevoer. In dit geval kan de abdominale peristaltiek, die bestaat uit het samentrekken van de spieren om de voeding door het spijsverteringskanaal te laten vorderen, niet normaal uitgevoerd worden en kan dit het gehele spijsverteringsproces stoppen.
Hoe behandel je een navelbreuk bij een puppy?
Kleine navelbreuken zullen niet meteen een chirurgische behandeling vereisen, althans in eerste instantie. Het is aan te raden om te controleren dat het gat niet groter wordt en dat de hond geen last lijkt te hebben van deze misvorming.
Wanneer dierenartsen een puppy met een navelbreuk ontvangen, passen zij de behandeling aan volgens de aard van de hernia:
- Reducteerbare navelbreuk: Na het beoordelen van de consistentie en de grootte van de hernia zal de specialist proberen deze handmatig terug in de buik te duwen. De handeling is delicaat, omdat het erom gaat de herniazak door de ring te duwen. In sommige gevallen is dit voldoende om de hernia te verkleinen en is een chirurgische ingreep niet nodig.
- Niet-reduceerbare navelbreuk: Wanneer de hernia niet handmatig kan worden verkleind, neemt de dierenarts geen risico. Inderdaad, sommige organen of weefsels die vastzitten kunnen scheuren tijdens de manipulatie. Dit is het geval als er hechtingen zijn van intestinale lussen of een stuk lever of milt. Nadat hij een contrastvloeistof aan de hond heeft geïnjecteerd, maakt hij een röntgenfoto van de buik en bepaalt nauwkeurig welke organen in de herniazak zijn terechtgekomen. Als het risico op strangulatie groot is, kan hij een snelle chirurgische ingreep in gang zetten.
Wanneer opereer je een hernia?
Wanneer er risico is op strangulatie en afhankelijk van de inhoud van de hernia, kan de operatie worden gepland in de dagen of weken, of zelfs met spoed worden uitgevoerd. De complicaties kunnen groot zijn wanneer de spijsvertering wordt onderbroken of wanneer sommige delen van organen niet worden voorzien van bloed. Een darmobstructie of ademhalingsfalen kunnen ook optreden wanneer de navelbreuk stranguleert.
Nazorg en herstel na de operatie
De chirurg zal de navelbreuk verminderen of sluiten en uw hond een anti-inflammatoire behandeling geven. Het is erg belangrijk om het voorgeschreven aantal dagen te respecteren zodat de weefsels en de interne organen volledig kunnen genezen.
Een antibioticum kan eventueel worden toegevoegd, gevolgd door een regelmatige controle om de goede gezondheid van het dier en zijn genezing te verzekeren. Er kan nazorg nodig zijn (verbandwissel) in afwachting van de volledige resorptie van de hechtingen.
Als de operatie een delicate hernia betreft, verwijdert de dierenarts zelf de chirurgische hechtingen.
Voor het beste herstel van de hond, is het aan u, zijn baasje, om ervoor te zorgen dat hij niet te veel beweegt. Vergeet voorlopig spelletjes en stel stimulerende activiteiten uit. Let ook op wat hij eet in de dagen na de operatie en controleer of zijn ontlasting normaal is. U kunt doorgaan met rustige wandelingen en een beetje beweging bieden aan uw huisdier zodat hij zijn energie kan verbruiken.
Onze adviezen over navelbreuk om te onthouden! Als uw teef net heeft geworpen, controleer dan dat de navelstrengen niets ongewoons vertonen. Palpeer de buik van de pups om te controleren of er geen bult onder de huid is die u zou kunnen alarmeren. Als u een puppy adopteert, vraag dan aan de fokker om te bevestigen dat uw dier geen tekenen van een navelbreuk vertoont. Als u een fluctuerende of vaste zwelling opmerkt, profiteer dan van een routinebezoek om advies te vragen aan uw dierenarts. Tot slot, als uw dier tekenen van zwakte, desinteresse vertoont of de eetlust verliest, controleer dan of hij zijn behoeften correct doet. Een navelbreuk met strangulatie kan zeer gevaarlijk zijn voor de gezondheid van uw puppy en mag niet zonder medisch advies blijven.
