De kweek van zeepaardjes

De zeepaard, van het Griekse hippos en Kampê, betekent een dier met een paardenhoofd op een gebogen en niet langgerekt lichaam. Dit zeer bijzondere dier maakt deel uit van de vissenfamilie. Er zijn ongeveer vijftig soorten over de hele aarde verspreid.

In de natuur is het zeepaardje niet snel en heeft het geen verdedigingswapens (zoals giftige stekels, tanden...). Daarom hebben ze een camouflagevermogen dat hen in staat stelt om aan roofdieren te ontsnappen. Zo kan het zeepaardje van kleur veranderen afhankelijk van zijn omgeving (bijvoorbeeld de kleur van de algen om hem heen). Wanneer het zeepaardje zich bedreigd voelt of gestrest is, heeft het de neiging te verduisteren, terwijl het tijdens de paringsdans zeer felle kleuren krijgt!

Zijn krullende staart wordt niet gebruikt om te bewegen, maar stelt hem in staat zich vast te haken aan onderwater vegetatie omdat deze prehensiel is. Zo kan het zeepaardje zich vasthaken aan een algen of koralen om te wachten op een prooi die voorbijkomt en deze dan op te zuigen. Het is een carnivoor die zich voornamelijk voedt met garnalen die ongeveer dezelfde grootte hebben als zijn snuit.

Om zich in het water te verplaatsen, gebruikt het zeepaardje een vin die dorsaal is voor de snelheid en twee pectorale vinnen om zich te richten. Het heeft ook ogen die onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen en zo waakzaam zijn in alle richtingen. Het zeepaardje blijft over het algemeen in ondiepe wateren rijk aan vegetatie om zich snel te kunnen verstoppen.

Er zijn verschillen tussen landen in de benaming van de verschillende soorten zeepaardjes. Dit kan dus verwarring veroorzaken als men artikelen over zeepaardjes leest die in een vreemde taal zijn geschreven.

Bovendien is het onderscheiden van de soorten zeepaardjes niet eenvoudig, omdat dit gebaseerd is op waargenomen verschillen op bepaalde delen van het lichaam.

Zo classificeren we de soorten volgens:

- de vorm van de kroon die zich op het hoofd van het zeepaardje bevindt, de grootte van de snuit en andere parameters met betrekking tot het hoofd

- Het aantal strepen op de botplaten en vinnen

- De specifieke tekeningen op het lichaam en de aanwezige uitgroeisels, enz.

In Frankrijk kunnen meerdere soorten worden gekocht voor kweek.

• De zeepaardje Barbouri (of gestreepte snuit zeepaardje). Deze zeepaardjes meten tot 15 cm als volwassenen. Ze zijn gewoonlijk wit of lichtgeel en soms roze van kleur.


• De zeepaardje Comes (of gestreepte staart zeepaardje). Deze meten ook ongeveer vijftien centimeter als volwassenen en hebben kleurvariaties van geel tot zwart, via grijs en wit. Zijn staart is kenmerkend, gekleurd met zwart-witte strepen.


• De zeepaardje Histrix (of stekelige zeepaardje). Gemeten van 8 tot 14 cm als volwassen, is hij herkenbaar aan zijn vele stekels, en een centrale stekel ter hoogte van de ogen, en zijn lange snuit. Hij kan roze, geel of groen zijn.


• De zeepaardje Kuda (of geel/estuarium zeepaardje). Hij kan tot 17 cm meten en heeft meestal donkere vlekken op het lichaam. Zijn natuurlijke kleuren vallen binnen een zeer variabele reeks.


• De zeepaardje Reidi (of slanke/langsnuit zeepaardje). Sommige individuen bereiken 20 cm. De stekels zijn weinig ontwikkeld en zijn kleurspectrum is bijna volledig!


• De zeepaardje Subelongatus (of West-Australisch zeepaardje). Ook hij kan 20 cm bereiken. Meestal bestaat hij uit bleke kleuren.

Kweekvoorwaarden

Het materiaal

Allereerst moet men zich ervan bewust zijn dat het kweken van zeepaardjes met een zeeaquarium gebeurt en dat dit specifieke en moeilijkere kweekomstandigheden impliceert dan in zoetwateraquacultuur.

De keuze van het aquarium is belangrijk om de beste levensomstandigheden voor de zeepaardjes te verkrijgen. Het aquariumreservoir moet minimaal 3 keer de grootte van de volwassen dier zijn, dus minimaal 45 cm, wetende dat er op de bodem een laag zand zal zijn, moet de totale minimale hoogte 60 cm zijn. Het is niet nodig om het aquarium af te sluiten, zodat dit een goede zuurstofvoorziening mogelijk maakt.

Het toevoegen van een filter is belangrijk om het water van zeer goede kwaliteit te houden door het van afval te ontdoen. Het wordt ook aanbevolen om een afschuimer te gebruiken om de natuurlijke fenomenen die in de zee plaatsvinden na te bootsen.

De watertemperatuur moet perfect onder controle zijn, want dagelijkse temperatuurschommelingen van meer dan 3 °C kunnen schadelijk zijn voor zeepaardjes en het ontstaan van ziekten bevorderen. De temperatuur moet worden ingesteld volgens de soort zeepaardje in het aquarium, meestal tussen 20 °C en 29°C. Over het algemeen tolereren zeepaardjes een wat koelere temperatuur beter dan een te warme temperatuur. Het gebruik van een verwarmer is een eenvoudige oplossing voor een goede temperatuurcontrole.

Wat betreft de verlichting, is het belangrijk om lichtvariaties na te bootsen zoals die in de natuur voorkomen. Dit kan door middel van fluorescerende buizen (blauw of wit) die een niet-gewelddadig licht uitstralen en ook dienen voor de groei van planten in het aquarium (algen...).

Om uw zeepaardjes goed te installeren, moet u bepaalde principes respecteren. Het is noodzakelijk om schuilplaatsen te bieden om zich uit het licht te verbergen (grotten,...) en wanneer ze bang zijn. Maar ze hebben ook voldoende ruimte nodig voor hun balts om zonder problemen te gebeuren!

Vergeet niet om bevestigingspunten te voorzien voor de zeepaardjes op de grond of zelfs in hoogte (planten, plastic objecten...). Tenslotte, onthoud dat je in het algemeen zeepaardjes niet met andere vissen moet mengen, omdat elke soort specifieke behoeften heeft die niet hetzelfde zijn en daarom speciale aquariuminrichtingen vereisen. Alleen kleine schoonmaakvissen zoals de Gobie neon of vissen zoals de Synchiropus picturatus zijn toegestaan.

Aan de andere kant is het mogelijk (en zelfs aan te raden) om er niet-prikkende algen, koralen, enz. aan toe te voegen...

De voeding

Met betrekking tot het voeden van de zeepaardjes, zijn droogvoer in de vorm van vlokken niet geschikt omdat ze inert zijn en daarom niet aantrekkelijk voor hen. De beste oplossing is om ze levende prooien te geven, hoewel sommige individuen kunnen wennen aan bevroren prooien.

De eenvoudigste manier is om artemia te gebruiken, die kleine schaaldieren zijn die gemakkelijk te kweken zijn. Mysis, cyclops, daphnia, rotifers, copepods zijn allemaal kleine prooien die ook als voeding gegeven kunnen worden.

Een zeepaardje moet minstens om de 5 dagen gevoed worden.

De voortplanting:

Zeepaardjes kunnen zich eens per maand voortplanten na de bereikte geslachtsrijpheid (rond 6 maanden). Een van de specifieke kenmerken van deze dieren is dat het mannetje de eieren draagt.

Tijdens de baltsfase is er een kleurverandering van het mannetje en hij toont zijn buidel op de buik om de eieren van het vrouwtje te ontvangen. De uitwisseling van eieren vindt plaats door het in elkaar grijpen van de twee individuen. De zwangerschap duurt vervolgens ongeveer een maand en de kleintjes komen uit in de buik maar blijven daar enkele weken. Op een gegeven moment zal de buidel van het mannetje voldoende opzwellen en zal hij de kleintjes met honderden tegelijk uitstoten.

De ouders zorgen niet voor de pasgeborenen die onafhankelijk zijn en zich voeden met plankton. Na een paar maanden zijn de jonge zeepaardjes in staat om prooien zoals artemia te verzwelgen.