Diarree bij Katten: Oorzaken, Symptomen en Behandeling

De diarree bij katten is een klinisch signaal dat wordt gekenmerkt door een toename van de frequentie, het volume en/of de vloeibaarheid van de ontlasting. Diarree is een van de meest voorkomende klinische symptomen bij de kat. Maar hoe moet je reageren? Wanneer moet je je zorgen maken? Wanneer is het tijd om te raadplegen? Diarree kan verschillende en gevarieerde oorzaken hebben. Het zal belangrijk zijn om een onderscheid te maken tussen acute diarree en chronische diarree en de context van het voorkomen te identificeren om de therapeutische behandeling te vergemakkelijken.

Diarree kan verschillende en gevarieerde oorzaken hebben bij katten. Onder de acute diarrees, vinden we de volgende oorsprongen.

De infectueuze oorzaken kunnen bacterieel, viraal en parasitair zijn.

Onder de virale oorzaken vinden we voornamelijk de parvovirus beter bekend als tyfus. Het komt vooral voor bij kittens jonger dan één jaar die niet zijn gevaccineerd en is verantwoordelijk voor een relatief hoge sterfte, ongeveer 50%.

Wat betreft de parasitaire oorzaken, deze zijn frequent en treffen meestal jonge dieren met een levenswijze die parasitaire besmettingen bevordert (dieren die niet regelmatig ontwormd zijn, die in een gemeenschap leven, die huishoudelijke voeding krijgen...). Giardia, trichomonas en coccidia zijn de meest voorkomende.

Ten slotte zijn bacteriële etiologieën zeldzaam bij huiscarnivoren, waaronder de kat. We vinden voornamelijk salmonella, E.coli of Campylobacter jejuni. Dit zijn bacteriën die met name in slecht bewaard en rauw vlees worden aangetroffen.

Deze diarree is gewoonlijk van korte duur, niet ernstig en lost zichzelf op. Sommige dieren kunnen echter klinische tekenen van uitdroging vertonen. Het gaat voornamelijk om een slechte overgang van voeding die te snel plaatsvindt, of de inname van planten, zware metalen of andere.

In het geval van inname van giftige stoffen, raden we aan om contact op te nemen met het antigifcentrum van Lyon dat u de te volgen stappen zal aangeven. Het is vermeldenswaard dat sommige medicijnen diarree kunnen veroorzaken, zoals ontstekingsremmers of antibiotica. In dit geval is het noodzakelijk om contact op te nemen met uw dierenarts die de behandeling zal aanpassen.

Bij een obstructie door een vreemd lichaam of bij een darmobstructie, kan de stagnatie van kiemen leiden tot paradoxale diarree. In dit geval zal ook een achteruitgang van de algemene toestand waarneembaar zijn.

In dit geval is de oorzaak onopgelost.

In deze categorie vinden we acute nierinsufficiëntie (voornamelijk bij oudere katten), acute leverinsufficiëntie, hepatitis, ziekte van Addison, diabetische ketoacidose en tot slot pancreatitis.

Diarree wordt gekenmerkt door een toename van de frequentie, het volume en/of de vloeibaarheid van de stoelgang. Het kan al dan niet geassocieerd zijn met andere symptomen. Zoals u zult begrijpen, vanwege de verschillende mogelijke oorzaken, kunnen de symptomen verschillende vormen aannemen.

Zoomalia geeft u de sleutels om de klinische tekenen te prioriteren die wijzen op een ernstige vorm en die dringende zorg nodig hebben, zelfs ziekenhuisopname.

Bij acute diarree moeten de volgende symptomen u waarschuwen: een overvloedige diarree die al dan niet bloederig is in combinatie met een van de volgende symptomen: verandering in de algemene toestand, uitdroging (u kunt dit beoordelen door de slijmvliezen van uw kat aan te raken, die vochtig moeten zijn, zo niet, dan lijdt uw dier aan meer of minder ernstige uitdroging), hyperthermie of hypothermie (normale temperatuur van de kat ligt tussen 38 en 39,2°C), buikpijn of de aanwezigheid van een buikmassa.

Wanneer de eetlust behouden blijft en de algemene toestand van het dier correct lijkt (geen koorts en geen sloomheid), let op de waterinname van uw kat. Dit moet hem in staat stellen om het water dat verloren gaat in de stoelgang te compenseren. Een consultatie bij uw dierenarts kan interessant zijn als de symptomen aanhouden of als de klinische toestand van het dier verslechtert. Uitdrogingssymptomen bij de kat mogen niet licht worden opgevat en kunnen de reden zijn voor een dringende afspraak met uw dierenarts.

Het kan interessant zijn om een monster van de diarree van uw kat te nemen en te bewaren in een luchtdichte pot in aanloop naar het consult bij uw dierenarts (monster moet worden genomen op de dag van het consult).

De consultatie moet de geschiedenis van het dier verzamelen, de stoelgang karakteriseren, en eventuele andere klinische symptomen identificeren. Het gaat voornamelijk om het onderscheiden van de oorsprong die digestief of extra-digestief is, en om de oorsprong van de diarree te lokaliseren.

Een dierenartsconsultatie begint altijd met verschillende vragen die de geschiedenis van uw metgezel schetsen en betrekking hebben op: de duur van de klinische symptomen, de leeftijd van uw kat, zijn omgeving, zijn vaccinatiestatus en ontwormingsstatus, zijn kattenvoeding, de aan- of afwezigheid van andere klinische symptomen (gewichtsverlies, braken, gebrek aan eetlust), toegang tot giftige stoffen, vuilnis of vreemde lichamen, zijn gedrag en ten slotte of er recent medicatie is ingenomen.

Ten slotte worden aanvullende onderzoeken gedaan afhankelijk van de diagnostische hypothesen. Hier zijn enkele aanvullende onderzoeken die kunnen worden voorgesteld om een diagnose te stellen en een indicatie te geven van de prognostische waarde van de ziekte waaraan uw kat lijdt: röntgenfoto, echografie, snelle Parvovirus test, bloedafname voor een biochemie, stoelgangonderzoek (PCR, Snap Test, Coloscopie, fecale kweek) en bloedonderzoek.

Voordat met een therapeutische behandeling wordt begonnen, is het belangrijk dat eerst een symptomatische behandeling wordt ingesteld om de uitdroging van het dier te corrigeren. Dit gaat vooral via een fluidotherapie voor de ernstige gevallen, dat wil zeggen een infuus.

Als uw kat blijft drinken, moet zijn wateropname worden gestimuleerd om het optreden van uitdroging, dat dodelijk kan zijn, te beperken. Vervolgens zal het op basis van de aanvullende onderzoeken mogelijk zijn om een geschikte en effectieve etiologische behandeling te kiezen.

In het geval van een parasitaire oorzaak, zal een geschikt anti-parasitair middel worden toegediend voor het type wormen dat is gevonden.

In het geval van een bacteriële oorzaak zal een antibioticatherapie worden voorgeschreven.

Als de diarree een milde vorm heeft, dan moet een dieet van 24/48 uur worden uitgevoerd (vooral als het dier braakt), gevolgd door een geleidelijke herintroductie van voedsel met een zeer verteerbaar dieet. Om een beter herstel te bevorderen, kan uw dierenarts u adviseren om de brokken van uw kat te vervangen door een dieetbrokken voor het maagdarmstelsel of een andere reeks van dieetbrokken voor katten.

Darmverbanden waarvan de effectiviteit twijfelachtig is, kunnen worden voorgesteld, zoals Smecta. De dagelijkse dosis is één zakje Smecta voor 10 kg.

Een kat van 5 kg moet bijvoorbeeld een half zakje Smecta per dag krijgen. Orale rehydratatie met een spuit moet worden ondernomen als de uitdroging licht is en als de algemene toestand van uw kat behouden is gebleven.

Als u geen verbetering ziet na dit, kan uw dierenarts antisecretoire en antispasmodische middelen voorschrijven, vooral als buikpijn aanwezig en uitgesproken is.

Tot slot kunnen anti-diarreemiddelen worden voorgeschreven, op voorwaarde dat de diarree ernstig is en hinderlijk voor de eigenaren en niet van infectieuze oorsprong is.

In elk geval is het noodzakelijk om contact op te nemen met uw behandelende dierenarts. De voortzetting van de zorg is verplicht en u kunt zijn nummer zelfs in noodgevallen bellen. Als uw dierenarts geen dienst heeft, wordt u doorverwezen naar een instelling waarvan het nummer wordt gegeven door de voicemail. 

Tot slot gebeurt preventie voornamelijk door geleidelijke voedingsovergangen gedurende 4 dagen, vaccinaties en strenge en nauwgezette medicatie (interne anti-parasitaire middelen). 

De anti-parasitaire middelen moeten elke maand tot 6 maanden van uw kat worden toegediend en vervolgens om de 3 maanden. Als uw kat niet naar buiten gaat, kunnen de doses na 6 maanden tweemaal per jaar worden gegeven. 

Anti-parasitaire middelen moeten tijdens de maaltijd worden ingenomen en moeten 48 uur worden gescheiden van het innemen van een extern anti-parasitair middel (vlooien, teken...) en van vaccinatie.

Opgelet, anti-parasitaire middelen voor honden zijn voor sommige katten giftig! Geef alleen die speciaal voor katten en volg de instructies of de aanwijzingen van uw dierenarts.

Snoepjes tegen ongedierte voor katten Verm-X

133

€8,19

Kopen

Advies om te onthouden! Diarree bij katten en vooral bij kittens mag niet licht worden opgevat en moet worden onderzocht door een dierenarts als de algemene toestand wordt aangetast. Omdat de etiologieën divers zijn, is zelfmedicatie niet aan te raden in ernstige gevallen. Als de diarree licht is en er geen algemene aantasting is, kunt u de aanbevelingen volgen voor milde vormen van diarree. Als u een verslechtering van de algemene toestand waarneemt of als de symptomen langer dan 3 dagen aanhouden, is het belangrijk om uw dierenarts te raadplegen, die aanvullende onderzoeken zal uitvoeren en de behandeling zal aanpassen. Bij twijfel is het mogelijk om uw dierenarts te bellen, die u advies zal geven over de zorg en of het nodig is om te komen consulteren.