Hallo allemaal, ik ben niet gewend aan het forum, maar ik wend me tot jullie omdat ik geen ideeën meer heb, ik bevind me in een lastige positie en dat maakt me echt verdrietig. Ik zal het uitleggen, vijf jaar geleden schonk mijn kat Bibi het leven aan Packy, een nogal discrete en schuwe maar desondanks liefhebbende kleine poes. Deze schattige poes heeft de jaren met mij doorgebracht en altijd datzelfde temperament behouden, ik heb een klein verlaten poesje opgevangen, die ik Spud heb genoemd en Packy heeft haar onder haar vleugels genomen terwijl Bibi haar een beetje afwees, maar goed, tot zover niets verrassends zul je zeggen. Omdat ik in een appartement woonde, heb ik geen haast gehad om ze te steriliseren. Aan het begin van de maand maart heb ik Packy laten steriliseren, op vijfjarige leeftijd dus. Ze kwam terug van de dierenarts en mijn partner en ik merkten meteen dat ze niet meer zo bang was, we waren blij omdat leven in angst terwijl ze veilig bij ons was, niet prettig moest zijn, maar goed, het was toch verrassend, we grapten dat ze echt een traumatische ervaring moest meemaken om te realiseren dat we haar nooit kwaad hadden gedaan. Ik heb het niet gezegd, maar Packy is heel dicht bij haar moeder, Bibi, gebleven, regelmatig ging ze weer aan haar zuigen en speelden ze samen. Behalve dat Bibi en Packy een week geleden echt heel raar deden, ze waren overdreven dicht bij elkaar, ze lagen bijna op elkaar, zodra de een wegging, miauwde de ander, volgde haar en zocht haar. We zagen meteen dat dit niet normaal was, maar omdat het "schattig" was, maakte het ons meer aan het lachen dan iets anders, behalve dat Bibi zich ging verstoppen in een doos die mijn man had gemaakt, aan de muur bevestigd voor de katten en hij besloot om naar haar te gaan kijken, toen Packy dat zag, begon ze te sissen en viel mijn man aan, en toen Bibi eruit kwam om te zien wat er gebeurde, viel Packy op haar en viel haar gewelddadig aan terwijl Bibi alleen maar wilde vluchten. We wonen in 45 m2, dus onze enige oplossing was om Packy op te sluiten in de badkamer, we dachten niet meteen dat hun relatie nooit meer zou kunnen verbeteren, het was een ruzie, alles bij elkaar een beetje gewelddadig maar we hoopten dat het genoeg zou zijn, maar Packy "jaagde" letterlijk op Bibi. We hebben geprobeerd om ze te laten ontmoeten omdat, zelfs nu, in lockdown, we ons kunnen veroorloven om ervoor te zorgen dat ze elkaar niet kruisen, dat zal niet eeuwig zijn en op een dag moeten we wel tijd buiten ons huis doorbrengen, maar er valt niets te doen. Bibi is doodsbang zodra ze Packy hoort miauwen. Met Spud gaat het wel goed, zelfs tijdens de crises kon ik Packy vangen zonder aangevallen te worden, wat vrij zeldzaam is als een kat woedend is. Dit incident vond een week geleden plaats en het had daar kunnen stoppen, en ik zou het liever hebben omdat ik absoluut geen zin heb om me van mijn katten te scheiden, tenzij het welzijn van een van hen ervan afhangt. Ik denk er dus over na om Packy te vertrouwen in de hoop een andere plek te vinden om te wonen, waar ze elk hun eigen ruimte zouden hebben. Maar ik ken Packy en haar blik is niet meer hetzelfde, ze herhaalt als we haar uit ons bord jagen terwijl ze eerder begreep en wegging... Daar speelde ze een beetje gewelddadig met Spud, ik greep in en ze volgde me alsof ze mijn been ging grijpen, met grote ogen. Dus ik heb haar in de badkamer gezet. Maar het maakt me echt verdrietig, ik zie wel dat de situatie verergert in plaats van te verbeteren en ik ben bang dat ik haar niet zal kunnen toevertrouwen of houden als ze "gemeen" wordt... Ik denk dat het dominantie moet zijn of ik weet niet wat, maar het wordt te intens. Onze leefruimte is te klein om een onhandelbaar dier te hebben en zelfs als ik me realiseer dat ze gevaarlijk zou kunnen zijn, zou ik echt willen dat het scheiden van haar de laatste oplossing is... Ik hou van Pakcy, ik heb haar geboren zien worden en ik weet dat ze in de kern geen slechte kat is... Ik weet niet meer wat ik moet doen.Als je ooit zoiets hebt meegemaakt. Zo'n vreemd gedrag bij een zo discrete kat...Ik dank iedereen die dit lange verhaal leest en die probeert mij een antwoord te geven.Is er hoop dat Packy weer wordt zoals ze was of op zijn minst, vreedzaam...?Ik wens jullie allemaal een fijne dag.

Ik heb verzuimd te vermelden dat sinds het incident Packy "op scherp" staat; ze let op onze kleinste bewegingen alsof ze de "controle" wil over wat er gebeurt in het appartement, bij het minste geluid legt ze haar oren plat naar achteren, dit gedrag is echt niet normaal. Toch spint ze de rest van de tijd als ze geknuffeld wordt, maar we zijn op onze hoede, ze moet het voelen. We doen ons best zodat ze altijd geknuffeld wordt in de hoop dat het beter wordt en vooral om de situatie niet te verergeren..

Hallo Pauline, Zelfs als Packy een maand geleden gesteriliseerd is, blijven haar hormonen nog een beetje actief en vooral zijn ze verstoord, wat haar gedrag kan verklaren. Ik denk niet dat het systematisch scheiden van hen voordelig voor hen is, integendeel, het zou een definitieve breuk tussen hen veroorzaken. Natuurlijk begrijp ik dat Packy ondertussen agressief kan zijn. Hebben jullie al gecontroleerd of ze geen fysieke pijn heeft door iets? Heeft ze ongebruikelijke fysieke symptomen? Integendeel, probeer ze allebei tegelijk te benaderen (met uw partner) door ze op hetzelfde moment een traktatie of knuffels te geven. Het gebeurt ook vaak (dat heb ik gezien met mijn 75 katten) dat een moeder die een van haar kleintjes die bij haar leeft sterilliseert of castreert, ze in het begin heel sterk afstoot.. maar dat kalmeert daarna en zelfs als de relaties tussen hen niet meer zo hecht zijn.. Ik denk dat als er geen fysiek probleem is.. je de tijd moet geven...Fijne dag.Julie

Dank je wel Julie, voor je reactie! Ik vermoedde al dat het daar vandaan kon komen maar omdat ik het aan een dierenarts had gevraagd en zij me zei dat het waarschijnlijk niet daarmee te maken had na de sterilisatie, heb ik die piste niet verder onderzocht. Verder heb ik geen pijn bij de kleine Packy opgemerkt, ik vind haar fit, ik kan haar litteken aanraken zonder dat ze reageert, integendeel, ze toont haar buik om geaaid te worden en dat lijkt haar niet te storen. Ik vermoedde al dat ik ze zou moeten confronteren, wat tot de eerste poging leidde, maar instinctief gromt Bibi en dat lokt de haat van Packy uit die haar heftig aanvalt. Ik wil het opnieuw proberen maar ik heb ook een beetje het gevoel dat ik speel met de emoties van de kleine Bibi, die niet meer uit de slaapkamer durft te komen. Misschien zouden ze anders reageren met wat paté als beloning, of zou Bibi zich laten besnuffelen zonder te grommen. Hoe dan ook, er zijn niet duizend oplossingen. Ik ben je in ieder geval dankbaar dat je zo snel hebt geantwoord, ik zal je op de hoogte houden van de voortgang. Misschien zullen ze door elkaar alleen in een positieve context te treffen niet meer associëren dat ze elkaar zien met geweld, ik heb niets te verliezen, ik ga het proberen! Nogmaals bedankt!

Hoe lang denkt u dat het duurt voordat de hormonen van een poes zich stabiliseren?

En effet mettez une assiette de pâté dans la pièce ou vous les laisserez toutes les deux toute seules, enfermées mais que vous surveillez bien sûr et attendez mais pas 5 minutes. Il faut leur laisser le temps de se renifler et de se retrouver. Cela ne se fera pas tout de suite. Recommencer plusieurs dans la journée. Julie