Hydrocephalus bij honden: oorzaken, symptomen en behandeling
Als u eigenaar bent van een klein hondje, moet u absoluut alles weten over hydrocephalus bij honden. Deze ernstige pathologie wordt gedefinieerd door een schedelafwijking of een toename van de grootte van de schedel. Het is een hersenaandoening die wordt veroorzaakt door een toename van cerebrospinale vloeistof (CSF) in de hersenventrikels waar het cerebellum, de hersenen en het ruggenmerg zich bevinden. Deze vloeistof zou dus geblokkeerd zijn in de kanalen waar normaal gesproken de cerebrospinale vloeistof passeert. Het zal een ontsteking van het zenuwstelsel veroorzaken en leiden tot hypertensie in de schedel.
Let op, we willen u niet ontmoedigen om een puppy te adopteren die afkomstig is van een ras dat gevoelig is voor hydrocephalus. Het is gewoon om u te informeren over de oorzaken, symptomen en behandelingen van deze ziekte, om snel te kunnen reageren als dit helaas met uw hond gebeurt, iemand in nood te helpen of met een andere blik naar deze handicap te kijken.
Wat zijn de oorzaken van hydrocephalus bij honden en welke rassen zijn er vatbaar voor?
Hydrocephalus bij honden is meestal erfelijk en komt het meest voor als een aangeboren afwijking bij de puppy. Het kan ook het gevolg zijn van een hersenbloeding of een vitamine A-tekort. Het kan ook optreden op volwassen leeftijd als gevolg van een ziekte zoals meningitis, een oedeem of een hersentumor.
Deze pathologie komt voor bij kleine hondenrassen zoals de Boston Terrier, de Cairn Terrier, de Dwergpoedel, de Cavalier King Charles, de Chihuahua, de Dwergspitz, de Pekingees en de Yorkshire Terrier. Met de Franse Bulldog, de Maltezer, de Mopshond en de Lhassa Apso, betreft het bijna een dozijn rassen die door deze pathologie worden getroffen.
De honden die door hydrocephalus worden getroffen, zijn meestal brachycefaal. Met andere woorden, ze hebben een kort schedel en een platte neus. Deze morfologische eigenschap is ontstaan door selectie in de loop van de tijd bij fokkers. Hetzelfde geldt voor de zogenaamde "toy" rassen (rassen die kleiner zijn dan de dwerg rassen).
Wat zijn de symptomen veroorzaakt door hydrocephalus bij honden?
Een hond die aan deze pathologie lijdt, vertoont zowel morfologische als gedragssymptomen. Deze zullen verschijnen in het eerste levensjaar van de puppy, maar ze kunnen ook pas op volwassen leeftijd verschijnen of zelfs helemaal niet. In dat geval heeft de hond alleen de morfologische kenmerken van de ziekte.
De toename van de intracraniële druk leidt tot incontinentie, zintuiglijke en gedragsstoornissen zoals:
- een agressieve of juist apathische hond ;
- slaperigheid ;
- pijnlijke aanvallen ;
- een verstoorde proprioceptie en loopproblemen ;
- overgeven of convulsies.
Bij een puppy dat relatief klein is in vergelijking met zijn broers en zussen, kan het vermoeden bestaan van hydrocephalus. Men moet ook letten op de vorm van zijn hoofd: als het voorhoofd bol staat, het hoofd breed is en de pup/hond scheel kijkt, heeft laatstgenoemde een aanleg voor deze pathologie. Het kan ook ademhalingsproblemen hebben en vertraging oplopen in het leren. Aarzel niet om uw dierenarts te raadplegen als uw hond een van deze symptomen vertoont.
De hydrocephale hond vertoont ook bepaalde gedragsstoornissen: het dier begint in cirkels te lopen en heeft de neiging zijn hoofd tegen objecten of muren te drukken. De hond of puppy met hydrocephalus kan agressief of omgekeerd slaperig zijn. De hond is blind of als hij kan zien, kan hij misschien niet tegen licht.
Als het om een jonge hond gaat, kan de mogelijkheid van hydrocephalus worden genoemd vanwege een gebrek aan coördinatie in de poten. Tot slot, we kunnen ook alarm slaan als de hond niet alleen zijn blaas of darmen kan beheersen, maar ook de andere eerder genoemde symptomen vertoont. Tot slot, als de hydrocephalus ernstig is, kan het dier in coma raken. Dit kan leiden tot het overlijden van het dier.
Hoe kan ik hydrocephalus bij mijn hond verlichten en behandelen?
Om zeker te zijn van deze ziekte, zal de dierenarts beginnen met een MRI van de hersenweefsels en een CT-scan om zijn uiteindelijke diagnose te bevestigen. Als de hond echt jong is en zijn fontanel niet gesloten is, kan de arts ook een echografie uitvoeren met een sonde. Dit maakt een vroege diagnose van de ziekte mogelijk.
Canine hydrocephalus is niet per se dodelijk, maar de symptomen verzwakken het organisme en de hersenen van het dier. Er is nog geen behandeling specifiek voor de ziekte, maar bepaalde medicijnen worden levenslang voorgeschreven om de symptomen te verminderen. Anti-convulsiva en koolzuuranhydraseremmers zullen helpen om de gedragsproblemen te verlichten. Corticosteroïden en diuretica zullen ook helpen om de hoeveelheid cerebrospinale vloeistof te reguleren. De resultaten zijn vrij effectief en stellen de hond in staat een bijna normaal leven te leiden.
De dierenarts kan ook een operatie adviseren om de overtollige hersenvloeistof af te voeren. Deze laatste is echter zeer kostbaar en in 1 op de 3 gevallen is er een risico op mislukking. Deze oplossing wordt vaak verlaten door de eigenaren van hydrocephale honden. Als het dier echter te veel lijdt, wordt euthanasie ook als een oplossing aangeboden. De levensverwachting voor een hydrocephale hond varieert afhankelijk van de mate waarin het wordt verzorgd en of het goed reageert op de behandeling. Hoe eerder hydrocephalus wordt gediagnosticeerd, hoe groter de kans is dat het wordt gestabiliseerd.
In vergelijking met een gezonde hond, heeft uw gehandicapte hond een veterinaire opvolging nodig en een beetje revalidatie om een zekere balans te behouden, vooral met zijn ataxie. Het is inderdaad nodig om hem te helpen de sensatie van zijn lichaam terug te vinden en zich bewust te worden van zijn bestaan door middel van proprioceptie. Deze revalidatietechniek wordt gegeven door een hondentrainer of door uzelf door het juiste materiaal aan te schaffen. Het is ook belangrijk om hem een goede levensstijl te bieden, zoals hem regelmatig te laten bewegen en hem veel knuffels te geven. Het is ook belangrijk om met hem te spelen om hem te stimuleren. Aarzel ook niet om regelmatig met hem te wandelen.
Samengevat is hydrocephalus bij honden een invaliderende ziekte, maar het kan worden gecontroleerd met medicijnen en veel liefde in het dagelijks leven. Dit betekent niet dat de morele kwaliteiten van het hondenras dat u wilt adopteren, in twijfel worden getrokken. Een gehandicapte hond blijft naast zijn baasje zoals elke andere trouwe hond. Het doel is om het leven van het dier te behouden met een minimum aan pijn en lijden en een maximum aan stimulatie en welwillendheid.
