Waarom gedraagt mijn kat zich vreemd?

• Ontwikkelingsstoornissen bij de kat
• De overgevoeligheid/hyperactiviteit (HSHA)
• Het Deprivatiesyndroom
• Gedragsproblemen bij de oudere kat
• De meest voorkomende gedragsproblemen

Al deze verschillen zijn normaal. Echter, in sommige gevallen, zijn er gedragsproblemen gerelateerd aan extreme angst of agressie, die ernstige gevolgen kunnen hebben voor mensen die met deze katten leven.

Ontwikkelingsstoornissen bij de kat

Gedragsstoornissen bij katten zijn anders dan bij honden. Dit komt onder andere door de ontwikkelingsperiode. Een hond voltooit zijn ontwikkeling in minimaal 8 tot 12 weken.

Bij katten is deze periode veel korter en duurt ongeveer 6 weken. Dit komt door een behoefte aan een vroegere volledige zelfstandigheid, aangezien katten een meer solitaire levensstijl hebben.

Voor de kat is er een behoefte aan zelfkalmering die vooral door territoriaal gedrag gaat: elk deel van het territorium van de kat heeft een bepaalde rol (rustplaats, plek om te eten, plek voor behoeften...). In tegenstelling tot de hond, gaat kalmering niet via hiërarchie. Bovendien wordt zelfstandigheid verkregen vóór de volwassen leeftijd rond 6 weken.

Ontwikkelingsstoornissen komen vaak voor bij flesgevoede katten. Hoewel het verleidelijk kan zijn om zo'n kat te adopteren, is het beter om te vermijden.

De overgevoeligheid/hyperactiviteit (HSHA)

Dit is een stoornis die ook bij honden voorkomt. Deze stoornis wordt gekenmerkt door meerdere symptomen:

-          Oncontroleerbaar gedrag tijdens het spelen: het spel is erg gewelddadig en er is een gebrek aan beetcontrole en krabben. Het gedrag is zo agressief dat het de vlucht veroorzaakt van andere kittens van dezelfde leeftijd, of zelfs van volwassenen als het een kat is die in een gemeenschap leeft.

-          Onvermogen om alleen te zijn: dit is een vrij discreet symptoom waarbij de kat zijn eigenaar (vaak slechts één persoon) volgt. Ten slotte kan men vaak een zuigbehoefte waarnemen (herinnerend aan het zogen).

-          Eetlustproblemen: dit is vaak het meest spectaculaire symptoom omdat de kat lijkt niet te kunnen verzadigen. Er kunnen obsessionele gedragingen zijn waarbij eigenaren gestalkt worden als ze eten, de kat valt de kastdeuren aan, de koelkast... Deze overmatige voedingsinname leidt tot een slechte vertering, die op zichzelf de oorzaak kan zijn van diarree.

-         Slaapproblemen: er is een algemeen tekort aan slaap, vaak zeer significant. Over het algemeen slapen HSHA katten minder dan 12 uur per dag, terwijl een normale kat minimaal 18 uur per dag slaapt. Dit is zichtbaar omdat deze katten niet slapen wanneer ze alleen zijn, en veel onzin wordt gedaan tijdens de afwezigheid van de eigenaren. Vaak wekken HSHA katten zelfs de eigenaar 's nachts en dit is niet normaal (de kat moet ook 's nachts slapen).

-          Mogelijke aanwezigheid van meerdere fobieën: Dit is moeilijk te interpreteren afhankelijk van het karakter van de kat. Wanneer een kat weggaat omdat er mensen thuis komen, kan dit normaal gedrag zijn afhankelijk van het temperament van de kat (meer of minder sociale kat).

Behandeling: Het is mogelijk om deze gedragsstoornissen te genezen, vooral als ze vroeg zijn aangepakt. Vaak is het nodig om veterinaire medicijnen (zoals antidepressiva) te geven om de kat te helpen normaal gedrag te hervatten, maar dit kan erg lang duren.

Om de medicamenteuze therapie aan te vullen, kan men ook de HSHA-kat samen plaatsen met een volwassen kat, als de volwassen kat voldoende karakter heeft om de kitten op zijn plaats te zetten. Men kan ook het spenen en zijn agressies reproduceren: zeer streng, het dier bij het nekvel grijpen of klappen geven zoals de moeder: "therapie door klappen"!. Echter, dit is niet makkelijk te adviseren aan eigenaren die moeite hebben om dit soort therapie toe te passen.

Het Deprivatiesyndroom

Dit hangt af van de leefomgeving: een arme ontwikkelingsomgeving zal niet overeenkomen met de ontwikkelingsomgeving van het dier en kan dus dit soort syndroom veroorzaken.

Bijvoorbeeld, dit kan het geval zijn bij een kat die binnenshuis is opgegroeid met weinig prikkels van de buitenwereld en die later in een groot huis gaat wonen met toegang tot buiten. Dit kan leiden tot fobieën, angst en depressie.

Fobieën manifesteren zich door emotionele reacties (vluchten, vermijden, of zelfs agressie). Intolerantie voor aanraking komt ook vaak voor. We spreken van een "Aaisels bijtende kat": men aait de kat tot het moment waarop de drempel van tolerantie wordt bereikt en hij bijt zonder echt te waarschuwen.

Angst kan zich uiten door diarree of chronische onzindelijkheid. Men kan ook te maken krijgen met een boulimische kat, een kat die zich overmatig likt en haaruitval en huidproblemen vertoont.

Behandeling: Ook hier is het moeilijk en is er een noodzaak voor de kat om vroegtijdig behandeld te worden. Antidepressiva worden eveneens aanbevolen. Aanvullende behandelingen met feromonen kunnen helpen de kat te kalmeren en gerust te stellen en zo zijn angstniveau te verlagen.

Het is daarom belangrijk om een kitten te kiezen dat past bij zijn toekomstige levensomstandigheden. Let op voor opsluiting.

Het is goed om te weten dat het deprivatiesyndroom altijd voorkomt wanneer de kat wordt grootgebracht in een arme omgeving en zal leven in een "rijke" omgeving. Het omgekeerde leidt normaal gesproken niet tot problemen.

Gedragsproblemen bij de oudere kat