Osteopaten streven naar een holistische visie op het lichaam als geheel. Ze gebruiken hun handen om mobiliteitsbeperkingen te behandelen die de botten, spieren of organen kunnen treffen. Voor osteopaten kan een mobiliteitsprobleem in een deel van het lichaam een onbalans verklaren in de gezondheidstoestand van de patiënt, en dus anomalieën in de werking van de organen. Daarom moeten osteopaten een uitgebreide kennis van de anatomie hebben. Het is belangrijk om de verbanden tussen de verschillende structuren van het organisme en de normale werking ervan goed te kennen.

De gebruikte technieken zijn talrijk en zeer variabel van de ene osteopaat tot de andere. We onderscheiden structurele, viscerele en craniale osteopathie.

-Structurele osteopathie

richt zich op botten, gewrichten en spieren. Het behandelt voornamelijk door middel van massages en technieken voor het mobiliseren van gewrichten.

-Viscerale osteopathie

heeft invloed op de organen van de borstkas en de buik. Het gaat uit van het principe dat een lijdend orgaan, gevoelig, minder mobiel is. De bedoeling van "viscerale manipulaties" is om deze mobiliteit te herstellen.

- Craniale osteopathie

betreft de schedel en zijn structuren, en is gebaseerd op de studie van de "primaire ademhalingsbeweging" (MRP): het is een regelmatige beweging van het lichaam, gecorreleerd aan de ademhaling, die tussen de verschillende botten van de schedel waarneembaar zou zijn. Anomalieën in het ritme van deze beweging zouden een teken zijn van een disfunctie van het organisme. Echter, het bestaan van de MRP wordt betwist door de klassieke geneeskunst, en zelfs door een deel van de osteopaten.

Deze drie benaderingen worden beschouwd als complementair en in de meeste gevallen worden ze gemengd tijdens de consultatie van osteopathie.

De basisprincipes van dierosteopathie zijn eigenlijk dezelfde als voor humane osteopathie. Met dit verschil dat de benadering van de patiënt iets delicater is, omdat osteopathie, om goed uitgevoerd te kunnen worden, de medewerking en de rust van het dier vereist. Geduld, vakmanschap en een goed contact met dieren zijn dus nodig, want het is belangrijk hun vertrouwen te winnen.

Hoe verloopt een consultatie dierosteopathie?

Een consultatie dierosteopathie kan variëren van een tiental minuten tot meer dan een uur. Het kan preventief plaatsvinden, als "onderhoud", met een regelmatige consultatie eens per jaar om de immuniteit te stimuleren en de musculoskeletale spanningen te verlichten. Maar de consultatie kan ook volgen op het optreden van een gezondheidsprobleem.

Na te hebben uitgelegd aan de osteopaat waarom u komt, zal hij u veel vragen stellen om meer te weten te komen over de geschiedenis van uw dier en zijn probleem. Ongeacht de reden voor het consult, wordt het dier onderzocht en vooral gevoeld om eventuele beperkingen en spanningen in zijn lichaam te ontdekken. Tests worden vervolgens uitgevoerd om blokkades te vinden. Voor beginners kan de teleurstelling groot zijn net na een osteopathische sessie, omdat men de indruk kan hebben dat de beoefenaar slechts zijn handen op het dier heeft gelegd en "niets heeft gedaan". In werkelijkheid beweren osteopaten door hun ervaring zeer subtiele spanningen in het lichaam van het dier te kunnen voelen: de MRP natuurlijk, maar ook emoties, en zelfs energiestromen. In elk geval, aarzel niet om vragen te stellen en om uitleg te vragen over wat u niet begrijpt. De osteopaat werkt aan het probleem, maar stimuleert ook het zelfhelend vermogen van het dier. Over het algemeen volstaan twee tot drie sessies om een probleem te behandelen. De voordelen worden verwacht in de dagen na de consultatie en uiten zich als een algehele verbetering van de algemene toestand, die niet beperkt blijft tot de eenvoudige symptomen die de consultatie hadden gemotiveerd!

In welke gevallen kan ik overwegen om een osteopaat voor mijn dier in te schakelen?

Wie mag dierosteopathie uitoefenen?

Het blijkt dat dierenartsen toegang hebben tot een opleiding in osteopathie en sommigen hebben dus de "dubbele pet". Het aantal dierenartsen dat deze geneeskunde beoefent, is de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen. Zij bieden dan consultaties in osteopathie of klassieke geneeskunde aan en zijn in staat om de grenzen van deze twee geneeskundes te kennen. Zij zullen een klinisch onderzoek uitvoeren, een diagnose stellen en het gebruik van osteopathie aanbevelen als dit gunstig kan zijn.

Gedurende vele jaren was er geen wettelijk kader dat duidelijk de voorwaarden voor het beoefenen van osteopathie bij dieren beschreef. Sinds kort zijn er gesprekken gevoerd om te proberen tot een decreet te komen dat de situatie verduidelijkt. Tegenwoordig staat de wet toe dat niet-dierenartsen osteopathen onze dieren mogen behandelen. Het kan gaan om osteopaten voor mensen die zich diversifiëren, of om mensen die een meer of minder lange opleiding hebben gevolgd bij verschillende scholen, die geen bijzondere erkenning hebben... Sommigen specialiseren zich zelfs in een bepaalde diersoort, zoals het paard bijvoorbeeld. Zoals overal zijn er serieuze professionals en "charlatans" die het beeld van dit beroep kunnen bezoedelen (twijfel over klassieke geneeskunde, buitensporige tarieven, buitengewone beloftes...). Uiteindelijk zouden officiële lijsten van osteopaten door de orde van dierenartsen moeten worden gepubliceerd, maar op dit moment kan alleen mond-tot-mondreclame u leiden in de keuze van een dierenosteopaat.