Interview van een ongelooflijk talent met Emma en Joy
Hier is een nieuw exclusief interview van Zoomalia over het verhaal van een tiener en haar hond Joy, een jonge hond Australische herder. Misschien hebt u ze op televisie gezien in 2018 in de iconische show La France a un Incroyable Talent, of niet? Dan stellen we voor dat u deze kans niet mist om in te halen.
Onze deskundige reporter had de kans om Emma te interviewen, zodat ze ons haar prachtige "love story" met Joy voor het leven kon vertellen. Naast haar verbazingwekkende prestatie die dancing dog en emoties combineert, vertelt ze ons over haar ontmoeting met haar huisdier, haar bestemming, haar dagelijkse leven, haar vreugdes, haar verdriet, haar engagement voor dieren... Een tip voordat u leest: zorg dat u een doos tissues heeft als u gevoelig bent of een hart van een artisjok heeft ;-)
Foto credit: Emma & Joy
Een ongelooflijk talent: het verhaal van Emma en Joy
Vertel ons over je eerste ontmoeting met Joy
Ik ontmoette Joy toen ik 14 was, op vakantie, een week bij Joy's fokker die dicht bij mij was. Ik had al een crush op Joy voor mijn aankomst, maar dit gevoel werd bevestigd gedurende mijn hele week daar. Ze was de meest geïsoleerde van het nest en mijn fokker en ik waren het erover eens dat ze het fysieke potentieel had.
Tijdens bezoeken van gezinnen die op zoek waren naar adoptie, bleef ze op mijn knieën zitten terwijl de andere pups naar de gezinnen toe gingen, wat me enigszins het gevoel van lot gaf. Mijn eerste indruk was dat van een zeer empathische hond naar de mens toe, zeer oplettend voor emoties. Kortom, een crush moeilijk uit te leggen, maar het was duidelijk haar mee naar huis te nemen.
Foto credit: Emma & Joy
Was de keuze van haar naam voor jou duidelijk?
Haar volledige naam begint met N, zodat ze bij de letter past, maar ik heb niet getwijfeld over de keuze van haar "gebruik" naam die voor mij echt bij haar snoetje paste. Joy was perfect. Joy vergezelt me dus al 4 jaar, nadat ik haar adopteerde toen ze 2 maanden oud was.
Over je epileptische aanvallen, vanaf welke leeftijd begon Joy ze te detecteren?
Ze reageerde op mijn epilepsie vanaf haar aankomst in huis, ook al had dat natuurlijk niets te maken met haar huidige waarschuwingen. Het was eerder als een pup die gek wordt haha.
Foto credit: Emma & Joy
Een fusionele en telepathische relatie
Joy en jij zijn erg fusioneel, hoe leg je dat uit?
Joy en ik hebben inderdaad een bijzondere relatie. De meeste mensen die we ontmoeten merken op dat ze zelden haar blik van mij afwendt. Ik denk dat het een kwestie van vertrouwen is. Ik vertrouw haar zoals zij mij vertrouwt, ik heb altijd aan al haar behoeften voldaan. Ik heb haar nooit overbeschermd, ze is geen kind.
Zij weet dat ik haar niet in een gevaarlijke situatie zal brengen, en zij past haar reacties aan op mij. Als ze bang is voor iets, maar ziet dat ik geen angst uitdruk, dan begrijpt ze uiteindelijk dat er geen reden is om zo te reageren.
Kun je zeggen dat ze je leven veranderd heeft?
Haar empathische aard heeft zeker gespeeld in deze fusionele relatie. Ze is bijna 24 uur per dag bij me geweest jarenlang, dus ik ben haar referentiepunt geworden, denk ik. Ik zou Joy niet vergelijken met een persoon, met een vriendin, omdat de relatie die ik met haar heb, blijft die van een hond en zijn baasje, maar ze maakt tegenwoordig deel uit van mij.
Ik kan alleen maar in gedachten houden dat ze me meer dan eens uit gevaarlijke situaties heeft gehouden, zelfs uit kritieke situaties, dus ik ben haar veel verschuldigd. Het is een beetje alsof ze een mini-held is, of mijn kleine beschermengel.
Hoe kwam je op het idee om aan dog dancing te doen?
Het dog dancing kwam vrij vroeg in onze routine omdat Joy een zeer levendige hond is, altijd vragend om te leren.
Wanneer we ons verveelden, leerden we trucjes met een bal, en gaandeweg werd dat repetitief, dus gingen we verder om steeds meer atypische trucjes te leren, en omdat het leuk was om dat te doen op muziek, begonnen we onbewust met dog dancing.
Emma en Joy in het dagelijks leven
Jullie zijn kleine sterren op internet, gebeurt het dat mensen jullie herkennen op straat?
Haha, het is waar dat we geluk hebben met een mooie gemeenschap die ons dagelijks steunt, en het is ongelooflijk om vooral jonge meisjes te inspireren om voor hun dieren te zorgen. Toen ik nog bij mijn ouders woonde, waren we in een veel kleinere stad dan Parijs, dus veel mensen kwamen foto's nemen, of gewoon praten!
Nu ik in Parijs ben, is het rustiger en gebeurt het af en toe. Maar het is waar dat waar we ook heen gaan, of het nu jongeren zijn of ouders, grootouders, velen herkennen Joy's snoet als "de hond van de tv" haha. Ik ben er erg dankbaar voor.
Maakt Joy veel kattenkwaad?
Joy maakt weinig kattenkwaad, ze is altijd erg cool geweest op dat niveau. Maar het is haar al overkomen haar hoofd in de prullenbak te steken (zo sluw!). Je moet weten dat Joy een energiebom is, ze is verliefd op haar bal en haar frisbees (maar echt heel erg verliefd).
Maar ik zal niet verbergen dat ze haar kleine schuldige genoegens heeft, zoals het eten van het laatste stukje fruit dat ik in mijn hand heb, of de bodem van de compotes!
Een grappige anekdote om ons te vertellen?
Ze is een echte kletskous, ze blaft zelden, maar ze stopt nooit met mopperen, 's ochtends om gedag te zeggen, om geaaid te worden, om te spelen, zelfs in haar slaap knort ze! Het amuseert vaak de menigte.
Afgezien daarvan, parallel aan haar imago van de perfecte hond, is ze nogal onhandig. Het is haar al overkomen dat ze tegen een paal opgelopen is terwijl ze naar vogels achter haar keek, of dat ze tijdens het rennen tegen een glazen deur opbotste.
Foto credit: Emma & Joy
Emma's engagement voor de dierenzaak
Ben je betrokken bij de dierenzaak?
Ik probeer zoveel mogelijk betrokken te zijn bij de dierenzaak, vooral omdat wij een generatie zijn die veel nadenkt over dierenwelzijn. Soms werk ik samen met de SPA of andere verenigingen die me echt doen beseffen hoe moeilijk de situatie van veel huisdieren is.
Men vergeet vaak dat een dier niet alleen maar leuk is. Een dier adopteren betekent ook monetaire kosten, compromissen op het gebied van vakanties, tijd om te besteden, energie. Het zijn verantwoordelijkheden.
Wat zou je willen zeggen tegen mensen die lijden aan epilepsie?
Ik had het geluk dat ik Joy had voor mijn epilepsie, wat de moeilijkheid om met deze ziekte te leven echt heeft verminderd, evenals het risico, de angst om een aanval te hebben, een status epilepticus te krijgen, of gewoon op het verkeerde moment een slechte val te maken. Maar ik weet dat veel mensen veel moeite hebben met deze ziekte die soms een echte marteling kan zijn.
Daarom hoop ik dat er zoveel mogelijk mensen worden gesensibiliseerd voor deze ziekte, dat er steeds effectievere behandelingen worden gevonden. En zelfs in termen van assistentiehonden, zijn er zo weinig, het is zo moeilijk om op te zetten, maar het is een echte hulp in het dagelijks leven. Dankzij Joy vergeet ik vaak mijn ziekte en kan ik mijn dagelijks leven vergelijken met dat van iedereen zonder een bijzondere handicap te voelen.
Als ik een advies kan geven aan elke epileptische persoon, of zelfs aan iedereen in het algemeen, is het om jezelf te accepteren, om accepteren geholpen te worden en jezelf niet te vergelijken met wie dan ook. Als we niet passen in de huidige normen, dan creëren we onze eigen normen.
Wat te onthouden? Zoomalia zal het dansende duo Emma en Joy, een ongelooflijk talent dat de halve finale heeft bereikt, niet snel vergeten. Net als Laura en Koda beoefenen zij op voortreffelijke wijze dog dancing, een hondensportactiviteit die bestaat uit dansen met je hond en het uitvoeren van ritmische en acrobatische choreografieën. Speciale knipoog naar Joy, deze hond met een zeer expressieve blik en trouw aan haar baasje, wat er ook gebeurt.
Volg hun avonturen:
Facebook
Instagram
YouTube
