Zoomalia ontmoet Iku en Benoît, leden van het Franse Canicross-team

1/ Laten we kennismaken...

- Benoît, wie bent u? En wie is Iku?
Hallo, ik ben Benoît, ik ben een timmerman en word 32 in september. Ik woon in Urrugne, in Baskenland. Iku, ook wel GrosDoux genoemd, is een prachtige 4-jarige Beauceron die 42kg weegt en een geweldige hond is. Ik denk dat hij zijn leven voor mij zou geven. Hij geeft en deelt alles wat hij kan en geniet ervan om zichzelf te plezieren.

- Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Sorry, ik ga een beetje mijn leven vertellen... Iku's moeder is de hond van mijn ex-vriendin. Iku is in dat huis geboren, we kennen elkaar vanaf zijn eerste dag. Ik was de eerste persoon die hij zag, de eerste geur die hij rook, vandaar misschien de hechting die we voor elkaar hebben. We zouden hem verkopen omdat ik een andere ras leuk vond, maar uiteindelijk heb ik hem gehouden toen mijn ex-vriendin me verliet. Waarom? Ik weet het niet, het moest zo zijn, ik moest hem houden.

2/ Uw passie...

- Hoe en waarom is Canicross in uw leven gekomen?
Na die scheiding bleef ik alleen achter met Iku, nietsdoend. En toen op een dag, gaf ik mezelf een "schop onder de kont" en begonnen we in de bergen te rennen om frisse lucht te scheppen en ons uit te leven. We waren blij om deze momenten te delen, Iku was altijd voorop, altijd motiverend en gaf mij de wil om mezelf te overtreffen voor hem (ik deed voorheen geen sport!).
En met de tijd ontmoetten we andere mensen die ook aan canicross deden en we hebben een vereniging "Kanikros Iparralde" opgericht om onze passie voor honden te delen en samen een paar races te lopen.
Vandaag de dag, gaat Iku los voor mij, geef ik alles voor hem en ons team werkt super goed!

- Wat boeit u in deze sport?
De band en het delen tussen Iku en mij. En het respect dat ik voor hem heb in deze discipline. Omdat hij de atleet is, ik ben slechts de schim die de lijn volgt!

- Uw niveau in Canicross?
We staan vaak op het podium in onze categorie, maar we worden meer opgemerkt door onze zeer hechte relatie. Ik ben de enige loper die mijn hond niet vastmaakt tijdens evenementen (Iku is zeer respectvol en als hij boos moet worden is het alleen om mij te beschermen).
Hoe dan ook, hij wijkt niet meer dan 5 meter van mij af, buitenshuis, net als thuis! Het is dankzij onze erkende band dat we in oktober naar Italië gaan voor de Europese Kampioenschappen Canicross met het Franse team. We zullen niet de beste zijn maar we gaan vooral om plezier te hebben en een nieuw avontuur samen te beleven.

- Wat was tot nu toe uw mooiste race?
Vorig jaar voor de Trophée des Montagnes (TDM) in de Alpen: 10 races in 9 dagen. Dat is waar ik de meest intense gevoelens met mijn hond voelde.
Het was heel zwaar, voor hem en voor mij, maar als je terugkomt, ben je volledig veranderd, je voelt de hond anders, je hebt unieke dingen gedeeld en je voelt je nog dichter bij elkaar.

Tijdens een van de races, zei ik tegen hem "ga ervoor, jij hebt de leiding en ik volg je", het was een nachtrace, ik kon alleen zien door mijn hoofdlamp, hij was degene die me leidde. Ik liep de mooiste race van mijn leven!
Bij de finish kon ik niet meer praten of ademen, maar het enige dat telde, was hem. Ik gaf hem te drinken, droogde hem af en daarna pas, zorgde ik voor mezelf. Het duurde 45 minuten om weer bij te komen, ik lag op de grond in de veiligheidshouding. En hij kwam, ging liggen en legde zijn hoofd op mijn schouder om me te zeggen "je kunt gaan, ik ben hier om je te beschermen", het was buitengewoon, ik krijg er nog steeds kippenvel van!

- Hoe speciaal is uw relatie?
Het is moeilijk uit te leggen, het zit allemaal in het gevoel.
Ik heb een paar anekdotes om dat te illustreren:
Wanneer de masseuse komt om hem een massage te geven voor herstel na een race, moet ik naast hem gaan liggen en hem aanraken zodat hij kan ontspannen en zich laten doen. Soms, als ik tijdens zijn sessie in slaap val, valt hij ook in slaap!

Een andere keer bracht ik een osteopaat voor hem. Hij had de wervels 8, 6 en 4 geblokkeerd. De week daarna had ik een afspraak bij mijn osteopaat. Ik had de 8, de 6 en de 4 ook geblokkeerd. Hetzelfde, ik ga een beetje naar links... zelfde probleem op mijn hond.

- Hoe verloopt een race?
In een race is hij degene die leidt, die de snelheid en het ritme bepaalt en ik zorg ervoor dat hij niet te veel onder mijn gewicht lijdt.
We hebben 3 commando's: Rustig aan in de afdalingen, Rechts en Links. Hij regelt het hoofd en ik.. ik doe wat ik kan (We kunnen een snelheid van 32 km/u bereiken op de eerste 600 meter)!
Hij is heel krachtig en je ziet dat hij plezier heeft. Wanneer ik vertraag, kijkt hij om en zegt met zijn blik "kom op, wat doe je? we gaan!"

Soms kan er bij de start frustratie en opwinding zijn die honden nerveus maken, dus je moet waakzaam zijn. Er kunnen wat beten gebeuren. Tijdens de race moedig ik hem aan en prijs ik hem als ik zie dat hij echt kracht zet, maar ik laat hem zijn race lopen, ik respecteer hem.
Via de lijn geven we hem veel informatie, over onze mentale en fysieke toestand. Het is niet de hond en ik, het is ons.
Wanneer hij ziet dat ik moe word, vertraagt hij zijn tempo voor mijn bestwil, en wanneer hij een beetje moe is, vertraag ik ook. Het is niet alleen hij voor mij, het is ook ik voor hem. Het is een uitwisseling.

- Welke kwaliteit is onmisbaar om deze discipline te beoefenen?
Respecteer je hond. Dat is van essentieel belang.
Hoe meer we hem respecteren, hoe meer hij zich zal geven voor ons en hoe meer we ons voor hem zullen geven, dat is wat ons drijft.

3/ Referenties en Doelen

- Wie zijn uw referenties?
Antony Le Moigne, een persoon met een grote staat van dienst en een groot hart (dubbel wereldkampioen nog steeds in titel, Europees kampioen, vijfvoudig Frans kampioen canicross en dubbel Frans kampioen caniVTT).
Altijd beschikbaar om te adviseren en anderen te helpen, hij vertegenwoordigt perfect de mentaliteit van deze sport.

- Wat zijn uw doelen voor de komende jaren?
Om door te gaan met plezier maken vooral, misschien de TDM opnieuw doen in 2018 en misschien nog een keer de Europese Kampioenschappen!

4/ En thuis...

- Hoe verloopt uw relatie buiten de sportroute?
In het leven is het eerder ik die leidt... nou ja, min of meer! Want als Iku besluit iets te doen, doet hij het, en daarna gehoorzaamt hij me. Hij blijft een hond met een minimum aan karakter!
Maar meestal blijft hij maximaal 5 meter om me heen. Als ik naar het toilet ga, probeert hij de deur te openen, als ik naar de slaapkamer ga, komt hij met me mee...

- Is het karakter van Iku anders dan op de parcours?
Ja, helemaal, hij is niet meer dezelfde. Thuis zijn er regels, in een race zijn er veel minder, hij amuseert zich.

5/ Een advies?

- Een advies voor wie wil beginnen met canicross of net begint?
Om goed te zijn, moet je niet vragen dat je hond goed is, je moet het zelf zijn en jezelf veel in vraag stellen
Denk eraan om met goede schoenen te rennen, dat is een vaak verwaarloosd punt. En kies een goed harnas voor je hond voor zijn comfort en vooral om hem geen pijn te doen. Dankzij een hond gaan we verder dan onze grenzen, het is de beste sportcoach die er is!

- Een voorkeursras?
Alle honden kunnen canicross doen, je moet alleen de race aanpassen aan hun gestalte. Ik heb al Yorkshire honden gezien bij de TDM!
Het doel van canicross is om met je hond naar buiten te gaan en een band te creëren die je niet echt dagelijks kan creëren.

6/ Om u te volgen...

Hoe kan onze gemeenschap u volgen? Een site, een blog of een sociaal netwerk?
Ja, op de Facebook-pagina van de Club "Kanikrospaysbasque"

Momenteel op Leetchi hebben we een crowdfundingsactie om ons financieel een duwtje in de rug te geven voor het Europees kampioenschap. Ik ben geen professional, we hebben het geluk gekozen te zijn.
Daarvoor heb ik twee weken onbetaald verlof genomen zodat we deze ervaring kunnen beleven, maar ik ben zoals iedereen, ik heb een klein salaris en veel kosten met deze reis.
Ik heb een paar vrienden die me steunen en mijn vader die me het officiële tenue betaalt, het is geen onbeduidende crowdfunding, het is een noodzakelijke crowdfunding.

7/ Tussen ons... het snelle interview, in 1 woord!

De belangrijkste kwaliteit van Benoît: Doorzetter. van Iku? Doorzetter
En het belangrijkste gebrek van Benoît: Koppig. van Iku? Koppig.
Wie raakt het snelst vermoeid? Benoît
De meest sociale? Benoît (Iku is verlegen)
De meest gulzige? Beide
De meest avontuurlijke? Iku
De best uitgeruste? Beide
De meest gemotiveerde? Beide
De meest gehecht aan de ander?Beide!

9/ Om af te ronden...

Als u uw relatie in één zin zou moeten samenvatten?
Zonder hem zou ik niet zijn waar ik nu ben. Iku is mijn motor, dat kleine ding dat ik nodig heb om alleen vooruit te kunnen. Hij is het centrale stuk van mijn leven.
 

Bedankt voor uw tijd en deze prachtige ontmoeting met jullie twee Benoît :) en veel succes met de voorbereiding voor oktober!


Gerelateerde artikelen: 
Canicross: de 3 essentiële uitrustingen
Canicross: 3 goede redenen om met je hond te rennen!
Ik wil sporten met mijn hond!