Demodectische schurft bij honden: Oorzaken, Symptomen en Behandeling
Er ontstaan dunbevolkte plekken op de vacht van uw hond met de vorming van schilfers? Uw dier kan getroffen zijn door demodectische schurft bij honden. Deze parasitaire ziekte is zeer goed te behandelen, ook al duurt de behandeling vrij lang. Niet besmettelijk, u optimaliseert de kansen op genezing van uw metgezel door zo snel mogelijk uw dierenarts te raadplegen. Inzoomen op een huidaandoening die immunodeficiënte honden treft.
Wat is demodectische schurft bij honden?
Een vaak onschuldige parasitaire ziekte
Demodectische schurft bij honden is een huidziekte veroorzaakt door een microscopische mijt, Demodex canis, die van nature aanwezig is in de haarfollikels en talgklieren van het dier. De moeder van een pup draagt deze parasiet over tijdens de eerste 3 levensdagen.
De ziekte breekt uit wanneer de mijt zich abnormaal vermenigvuldigt vanwege een zwakte van het immuunsysteem. Genetische factoren spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van deze huidaandoening.
De Demodex, een bondgenoot van de hond? Ja, de Demodex draagt van nature bij aan een goede gezondheid van de huid en aan de reiniging ervan, omdat het zich voedt met talg en dode huidcellen. Het is de excessieve vermenigvuldiging die een probleem vormt.
Een ernstigere aandoening op volwassen leeftijd
Dierenartsen onderscheiden twee typen demodectische schurft, ook wel hondenschurft of folliculaire schurft genoemd:
- de juveniele demodectische schurft bij individuen jonger dan 2 jaar. Het komt vaak voor wanneer een genetische afwijking de regulatie van de ontwikkeling van de parasiet verstoort;
- demodectische schurft bij volwassen en oudere honden. Zeldzamer, het wordt veroorzaakt door een defect in het immuunsysteem.
Demodectische schurft is over het algemeen onschuldig en treft vooral jonge honden tot een jaar wiens immuunafweer nog niet optimaal is.
Het lichaam van een perfect gezonde hond vecht op natuurlijke wijze tegen de parasieten die in de haarfollikels en op de huid aanwezig zijn. Anders vermenigvuldigen de parasieten zich exponentieel, wat leidt tot een ontsteking met haaruitval. Een ernstige bacteriële superinfectie is mogelijk.
Hetzelfde mechanisme geldt voor alle zoogdieren, inclusief de mens.
Is de kat ook aangedaan door de Demodex? Ja, elk zoogdier heeft zijn eigen Demodex. De epidermis van de kat herbergt de Demodex cati en de Demodex gatoi. Een besmetting tussen soorten is onmogelijk. Elke Demodex blijft bij zijn toegewijde gastheer.
Wat zijn de symptomen van demodectische schurft bij honden?
Zichtbare symptomen
Demodectische schurft wordt gediagnosticeerd door haarloze zones bedekt met schilfers die lijken op roos. Er kunnen ook zwarte puntjes verschijnen, comedonen, wat een indruk van infectie van de laesies geeft.
Er kunnen korsten en puisten ontstaan die kunnen leiden tot ernstige ontsteking van de huid. Het terrein wordt dan gunstig voor bacteriële proliferatie en de gezondheidstoestand van de hond gaat achteruit: gebrek aan eetlust, grote vermoeidheid, weigering om uit te gaan, etc.
Het hele lichaam van het dier kan worden aangetast, maar het gebied rond de ogen is bijzonder gevoelig.
Hairuitval = demodectische schurft? Nee, juist niet. Andere ziektes kunnen ook haaruitval veroorzaken. Een diergezondheidsexpert moet analyses uitvoeren om zijn diagnose te stellen. Als u rode en schilferige haarloze zones opmerkt, maak dan een afspraak met uw dierenarts.
Gelokaliseerde demodectische schurft bij honden kan invaliderend worden wanneer het de poten aantast en zich nestelt tussen de vingers. Bij zeldzame gelegenheden bereikt de schurft van de hond de oren en kan dit de oorzaak zijn van oorontstekingen.
Rassen genetisch vatbaar
Sommige hondenrassen zijn vatbaarder voor het krijgen van demodectische schurft, vooral die met een korte vacht, een vettige huid en huidplooien, zoals:
- de American Staffordshire Terriër ;
- de Bull Terriër ;
- de Shar-Pei ;
- de Franse en Engelse Bulldog ;
- de Boxer ;
- de Boston Terriër ;
- de Jack Russell ;
- de Mopshond ;
- enz.
Hoe diagnosticeer je demodectische schurft?
Als uw dierenarts denkt dat uw hond demodectische schurft heeft, zal hij een huidafkrabsel met een scalpel bij de laesies uitvoeren om onder de microscoop te onderzoeken op de eventuele aanwezigheid van parasieten. Hij kan ook hun aantal schatten. Wees niet bang, deze operatie is pijnloos voor het dier.
Wanneer is een biopsie noodzakelijk? Wanneer demodectische schurft de poten van de hond aantast, is soms een biopsie vereist. Evenzo moeten honden met een dikke epidermis zoals de Basset Hound vaak ondergaan aan deze meer invasieve huidafname.
Zelfs als demodectische schurft goed te behandelen is, kan het zeer ernstig en zelfs dodelijk zijn voor de hond in geval van secundaire infectie en als er geen behandeling wordt gestart.
Welke behandelingen zijn er beschikbaar tegen demodectische schurft?
Meerdere behandelingen voor betrouwbare resultaten
Wachten tot De Demodex verdwijnen is alleen mogelijk voor jonge honden. Zonder behandeling bij volwassen honden zal demodectische schurft zich ontwikkelen tot een gegeneraliseerde vorm van schurft.
Zoals altijd, hoe eerder de ziekte wordt behandeld, hoe groter de kans op snel herstel.
De dierenarts zal de reden voor verlaagde immuniteit van het dier zoeken om een perfect aangepaste behandeling te bieden die de kans op succesvol herstel vergroot:
- oplossingen om te verdunnen voor een "anti-Demodex bad" ;
- acaricide shampoos om de parasiet te vernietigen en preventieve actie te bieden ten opzichte van de infectie van de haarfollikels ;
- spot-on pipetjes voor de applicatie van een anti-mijt lotion op de huid van het dier ;
- antiparasitaire tabletten ;
- antibiotica in geval van secundaire bacteriële infecties.
De acaricide medicijnen van de isoxazoline families leveren uitstekende resultaten op, zelfs als de behandeling vaak meerdere maanden duurt. Alle Demodex moeten namelijk uit de haarfollikels worden geëlimineerd. De toediening wordt eenvoudig via de orale weg gerealiseerd.
De follow-up na behandeling en de terugvallen
De follow-up van de behandeling bestaat uit het uitvoeren van twee huidafkrabsels met 7 of 15 dagen interval. Bij afwezigheid van parasieten kan de behandeling worden gestopt.
De volledige genezing duurt van enkele weken tot 4 maanden. Daarom zal uw dierenarts u waarschijnlijk uitnodigen om één of twee controles te doen. Uw hond wordt als volledig genezen beschouwd als hij meer dan 12 maanden na het stoppen van de behandeling geen parasitaire infectie vertoont.
Behandeling van de woning en andere dieren? Demodectische schurft bij honden is niet besmettelijk. Het is niet nodig om uw huis of uw andere honden te behandelen! Omdat schurft een genetische component heeft, zijn terugvallen mogelijk. Een preventieve behandeling kan worden overwogen.
Hoe sterft de Demodex? Verrassend genoeg heeft de Demodex geen anus. Het verzamelt voedsel gedurende zijn hele leven en sterft wanneer zijn lichaam te veel uitwerpselen bevat!
De aanvullende natuurlijke behandelingen
Een natuurlijke behandeling zoals kleitherapie is effectief op kleine, niet-geïnfecteerde laesies.
Als uw dier geen Demodex in de haarfollikels heeft, helpt diatomeeënaarde om de proliferatie van parasieten te beperken. Een chemische behandeling blijft essentieel.
Het verhogen van de bronnen van vitamine E in het dieet van uw dier draagt bij aan het optimaliseren van zijn immuunsysteem om effectiever tegen de Demodex te vechten. Deze aanvullende natuurlijke behandelingen kunnen niet zonder een veterinair advies.
Er bestaat geen preventie in de vorm van een vaccin om demodectische schurft bij honden te voorkomen. Als uw dier is aangetast, raden we u af om het te laten fokken, aangezien hondenschurft genetisch wordt overgedragen.
Onthoud dit over demodectische schurft bij honden ! U hebt nu alle essentiële informatie om een dier met schurft effectief te behandelen. Onthoud:
- demodectische schurft treft vooral jonge honden ;
- deze parasitaire ziekte is niet besmettelijk ;
- alle zoogdieren hebben Demodex op de huid. Ze zijn nuttig voor hun gezondheid, en het is hun overmatige proliferatie die schadelijk is ;
- een genetische afwijking en een verzwakt immuunsysteem liggen ten grondslag aan hondenschurft ;
- het waarnemen van haarloze gebieden met schilfers moet u waarschuwen ;
- de diagnose wordt gesteld met behulp van huidafkrabsels en microscopische observatie ;
- de behandelingen zijn effectief, maar langdurig, met mogelijk terugvallen ;
- idealiter zouden aangetaste dieren niet moeten fokken.
