De Chow-Chow: Alles over hem weten!

Een ras kiezen als levensgezel is niet zo eenvoudig als het lijkt. Dat geldt zeker voor rassen met een uitgesproken of atypisch gedrag. Daaronder valt de Chow-Chow. Achter zijn uiterlijk van een volgzame knuffelbeer gaat een subtiele houding en een volstrekt uniek temperament schuil. Het is goed om alles over dit type hond te weten voordat je je ermee engageert. Laten we eens kijken naar zijn oorsprong, karakter, fysiek en zijn dagelijks leven.

In het Middeleeuwse China werd de Chow-Chow de beerhond genoemd. Het volksgeloof wilde inderdaad dat de stevige en harige vorm van deze hond een kruising tussen deze twee dieren deed vermoeden. Dit is misschien de reden waarom het Chinese volk hem als oorlogshond adopteerde tijdens conflicten tussen clans.

Helaas werd hij ooit gefokt voor zijn dikke en overvloedige vacht of simpelweg voor zijn vlees. Later werd hij veel gebruikt als werk hond voor het dragen van lasten en als sledehond.

Vanuit zijn thuisland China kwam de Chow-Chow eerst in de negentiende eeuw in Engeland aan. Daar is hij nog steeds zeer gewild. Vanuit dat land heeft hij meer en meer gezinnen door heel Europa veroverd, vooral vanaf de roaring twenties.

Hij is trots en stoïcijns omdat hij zeer onafhankelijk is. Hij lijkt niet erg aanhankelijk te zijn, maar dat is slechts schijn. Het is een prettige gezelschapshond, geen uitbundige hond waarmee je urenlang kunt spelen. Hij is zelden agressief, zelfs niet bij een inbraak op het eigendom.

Hij is rustig en vredig. Dit is niet het soort hond dat constant opvalt, de aandacht trekt om mee bezig te zijn. Hij zal de liefkozingen van zijn baasjes zoeken en zich verwijderen van gasten, vooral als ze luidruchtig zijn. Hij brengt zijn dagen niet door met blaffen naar voorbijgangers om zijn territorium af te bakenen.

Hij is graag alleen en gedraagt zich perfect wanneer zijn baasjes weg zijn, mits hij goed opgevoed is. Dan geniet hij van de rust van de omgeving om te rusten. De Chow-Chow is verre van een destructieve hond. Hij is even comfortabel in een appartement als in een huis, in de stad of op het platteland. Daarom kan men hem "weinig veeleisend" noemen.

Het is onmisbaar om een Chow-Chow goed op te voeden, want het is een primitief ras dat niet spontaan gehoorzaamt aan de instructies en orders die hem worden gegeven. Zijn wil tot onafhankelijkheid versterkt zijn vastberaden karakter. Met een goede opvoeding en een positieve versterking, wordt hij een volgzame metgezel.

Het is een subtiele en verfijnde hond die niet geschikt is voor beginnende gezinnen. Het verwerven van een Chow-Chow vereist een belangrijke voorkennis van zijn gedrag, anders riskeert men overweldigd te worden door zijn gedrag.

Het is een stevige hond, met een groot hoofd maar relatief kleine ogen. Zijn oren zijn ook kort. Hij doet denken aan de morfotiep van de poolbeesten, aangepast aan de barre klimaatomstandigheden. Zijn snuit is kort, en zijn kaken zijn krachtig. Men herkent de Chow-Chow aan zijn blauw-zwarte tong.

Zijn andere kenmerk is zijn bijzondere manier van lopen. Dit kan de indruk wekken dat hij op zijn tenen loopt of op een brandende ondergrond. Zijn vacht is effen, met vele tinten als resultaat van intense genetische selectie. Deze variëren van crèmekleurig wit tot zwart, met tussentinten van vaalbruin.

De Chow-Chow wordt geclassificeerd als een mediumgebouwde hond. Het is de dikte van zijn vacht die misleidend is en ons een indruk geeft van een grotere maat. Gemiddeld zal deze hond tussen de 20 en 30 kilo wegen met een schofthoogte van 46 tot 51 cm.

Het is geen sportief hondenras, hoewel het historisch gezien in tijden van oorlog zware lasten trok. Het is beter om lange wandelingen of joggen met hem te vermijden, want het is geen uithoudingsras.

Zijn dikke vacht maakt hem relatief kwetsbaar voor hoge temperaturen. Aan de andere kant kan hij goed tegen lage temperaturen en vochtige omgevingen. De gemiddelde levensverwachting van de Chow-Chow is 10 jaar.

Het is een weinig veeleisende eter, want hij verbruikt weinig energie. Zijn dagen worden niet gedomineerd door spellen of overvloedige activiteiten, dus hij verbruikt maar weinig bronnen.

Daarom is het belangrijk om hem niet te veel te voeden om obesitas te voorkomen. Over het algemeen heeft hij een voorkeur voor kleine porties voedsel en hij aarzelt niet om dat te laten weten.

Het verzorgen van zijn vacht is erg belangrijk, want deze is dik en lang. Zonder onderhoud zal het onaantrekkelijk en ongezond worden voor het dier. Het is aan te raden om de Chow-Chow regelmatig te borstelen, vooral wanneer hij twee keer per jaar zijn vacht verliest: in de lente en de herfst.

Het moet worden opgemerkt dat er rassen van Chow-Chow zijn met kort haar. Zij vereisen minder aandacht bij het borstelen, maar hun uiterlijk is niet zo rond als dat met lang haar.

Hij is volkomen compatibel met kinderen op voorwaarde dat er wederzijdse gedragsregels zijn vastgesteld, want hij zoekt niet de affectie van de jongsten en kan zelfs geïrriteerd raken door overmatig lawaai of activiteit. Men kan echter niet zeggen dat hij niet sociaal is, maar zijn verlangen naar rust en onafhankelijkheid maakt hem een dier dat zich graag afzondert van de drukte.

OM TE ONTHOUDEN! De Chow-Chow is een mediumgebouwde hond afkomstig uit China, die eruitziet als een grote knuffelbeer. Maar achter dit vriendelijke uiterlijk gaat een echt onafhankelijk karakter schuil, bijna solitair, en vooral dol op rust. Het is vooral een huisdier dat urenlang niets kan doen en zijn baasjes niet constant lastigvalt. Net als alle honden met een dikke vacht heeft hij regelmatige verzorging nodig, vooral tijdens de rui. Het is een atypische hond die men goed moet kennen voor adoptie.

Verwante artikelen:
Waarom heeft de Chow-Chow een Blauwe Tong? 4 goede redenen!
Positieve bekrachtiging van de hond: hoe hem beter op te voeden?
Hoe voed je je Hond dagelijks? 9 Tips om te volgen